16 
LIBER I. SECTIO 1. 
Quum r ex v per fractionem determinetur, cuius denominator e duabus par 
tibus constat, ante omnia hoc incommodum per introductionem quantitatis novae 
pro v auferemus. Ad hunc finem statuemus tangi ^_r~ == tang 1J57, quo 
pacto formula ultima art. praec. pro r praebet 
Porro fit 
r — pcosjE* __ 
(i+e)cos^«* 
AE_ d 
cos\E ,¡ cos 
cos i-E 2 
+ 
sin I E' 1 
i — 
—l/ 1 
— e 
i -f-e 
adeoque d v 
p 
i —ee 
pAE 
( 1 — e COS E) 
r/(i — ce) 7 
, . -, rpAE 
lune ml» = w - el) = 
pp 
VZJrf (1 —ecos£)d£, 
atque integrando kt^p. |/( 1 -|- jx) = (i _ ge) | ( A — e sin A) -)- Const. 
Quodsi itaque tempus a transitu per perihelium inchoamus, ubi v = 0, E = 0 
adeoque Const. = 0, habebimus, propter = a, 
esm£ = ^l¡±^ 
a 1 
In hac aequatione angulus auxiliaris E, qui anomalia excéntrica dicitur, in 
partibus radii exprimi debet. Manifesto autem hunc angulum in gradibus etc. 
retinere licet, si modo etiam e sin E atque eodem modo exprimantur; 
in minutis secundis hae quantitates exprimentur, si per numerum 206264,806 
multiplicantur. Multiplicatione quantitatis posterioris supersedere possumus, si 
statim quantitatem k in secundis expressam adhibemus adeoque, loco valoris supra 
dati, statuimus k = 3548 ,1876 1 , cuius logarithmus — 3,55 00065746. — Hoc 
modo expressa quantitas anomalia media vocatur, quae igitur in ratione 
temporis crescit, et quidem quotidie augmento , quod motus medius diur 
nus dicitur. Anomaliam mediam per M denotabimus. 
7. 
In perihelio itaque anomalia vera, anomalia excéntrica, et anomalia media 
sunt = 0; crescente dein vera, etiam excéntrica et media augentur, ita tamen, 
ut excéntrica minor maneat quam vera, mediaque minor quam excéntrica, usque 
ad aphelium, ubi omnes tres simul fiunt = 18 0°; hinc vero usque ad perihelium 
excéntrica perpetuo est maior quam vera, mediaque maior quam excéntrica, donec 
in perihelio omnes tres fiant — 3 60°, sive, quod eodem redit, omnes iterum = 0. 
Generaliter vero patet, si anomaliae verae v respondeat excéntrica E mediaque M r