®7a
XXVI!,
Lciltiiiz ait Joh. Bernoulli.
Nolim putes disceptationes nostras mihi ingratas esse, dum
modo illustrandae confirmandaeque veritati serviant, quod vix est
ut fieri non possit inter studiosos veritatis et in ea inquirenda exer
citatos. Quod verba attinet, elabi interdum calore scribendi non
exquisite tornata,
Scimus, et hanc veniam petimusque damusque vicissim.
Neque ergo de Tuo erga me affectu dubitavi, et nolim vicissim
admonitiunculam illam ab indignatione potius (quae nulla fuit) quam
ab amico animo profectam putes, quod quaedam leviore brachio
tractata arbitrabar, quam merebantur, aut veritatis interesset.
Spero controversiam inter nos de origine potentiae gravibus
impressae jam facilius componi posse, postquam expressa Tua
verba me tandem docuerint, in quo consistat dissensus. Nempe
statuis particulam iluidi gravifici totam suam vim imprimere in
grave: quod si ita esset, fateor quemvis ictum gravi aequalem (cir
citer) potentiae gradum esse additurum. Sed ego puto particu
lam materiae gravificae impactam omnino repercuti, nec alias se
quentes particulas id impedire. Nam non sequuntur, nisi ex in
tervallo , et si immediate sequerentur, unum continuum percutiens
componerent, de quo rursus idem posset dici, nempe totam po
tentiam suam non transferre. Et vero si particulae percutientes
darent totam suam potentiam, sequeretur non celeritatem, sed po
tentiam gravis crescere uniformiter, cum numerus ictuum sit tem
pori proportionalis.
Caeterum hanc rationem de translatione totius potentiae (quan
tum memini) in prioribus non allegaras, et ita ni fallor ratiocina
tionem jam mutasti. Porro si globus B, 2, celeritate 1 incurrat
in globum M, 1, quiescentem, omnino est ut scribis, acquirere
globum M celeritatem |, et negligentia quadam omisi divisionem
per 3, quam calculus dabat.
Verissimum puto, etiamsi ictus sint aeque fortes, non tamen
ideo sequi potentiam eamdem imprimi recipienti, quia ictus vis
aestimanda est, non tantum ab eo quod contingit in percusso, sed
etiam simul ab eo quod fit a percutiente. Interim puto hic nobis
magis in loquendi modo, quam rebus dissensum fuisse, neque in
