3SS
Harderovicensi acceptas, quae ita ordiuntur: Redditae mihi
gratissimae Tuae literae, una cum problemate Ber-
noulliano, quod quam primum in manus meas perve
nit, cum Clariss. Collega Wynen communicavi, qui Te
resalutat, et solutionem haud difficilem esse ait, mo
do determinetur hypothesis de terrae motu vel quiete,
provocatque ad Stephanum de Angelis et Ricciolum
qui similia fuse tractaverint. Iste Wynenius in Academia
Harderovicensi Mathesin docet, sed quid, quaeso, motus Terrae
vel quies hic ad rem facit? an quid vidisti in Stephano de Ange
lis et Ricciolo, per quod problema solvi possit? Me referens ad
praecedentes meas hic abrumpo, etc.
Groningae d. 20 Martii 1697.
Remitte si placet literas Bellavallii, et schedam illam alteram
de Juvene Hagiensi.
P. S. Novissimo Cursore accepi literas a Dn. Marchione Ho-
spitalio, in quibus respondet taliter qualiter objectioni meae contra
ipsius solutionem factae. Sed nihil dicit, nisi quod jam ego ipse
ei dixerim, pondus scilicet curvae posse considerari ut datum,
quod vero mihi nondum plene satisfacit. Se Tibi mittere ait ge
neralem suam solutionem cum aliquot exemplis, ut eam simul cum
nostris edi cures.
Beilage.
Excerptum, ex Transactionibus Londinensibus mensis Januarii 169f.
Probi. I.
Investiganda est curva linea ADB (iig. 93), in qua grave a
dato quovis puncto A ad datum quodvis punctum B vi gravitatis
suae citissime descendet.
Solutio.
A dato puncto A ducatur recta infinita APCZ horizonti pa
rallela et super eadem recta describatur tum Cyclois quaecunque
AQP rectae AB (ductae et si opus est productae) occurrens in
puncto Q, tum Cyclois alia ABC cujus basis et altitudo sit ad
prioris basem et altitudinem respective ut AB ad A Q. Et haec
Cyclois novissima transibit per punctum B et erit curva illa linea,
in qua grave a puncto A ad punctum B vi gravitatis suae citissime
perveniet. Q. E. J.