465 
grave quiescit quantum ad gravitatem nec in unam potius quam 
alteram partem fertur, idque succedat quodcunque sit punctum 
suspensionis D vel F, manente C, ipsum C dicetur centrum 
gravitatis. Quod proinde invenitur per diversarum perpendicu 
larium, ut DE et FG, quas directionum lineas vocamus, inter 
sectionem. Dubitari autem potest, utrum tale centrum detur. 
Nam etsi duae rectae alicubi se secent, non inde tamen sequitur 
quod intersectio omnium debeat esse communis, seu quod LM 
linea directionis in casu suspensionis ex L debeat DE secare in 
. 1 
eodem puncto C, ubi secatur DE ab FG. Et videtur esse audax 
hoc postulatum, etsi successu comprobatum sit. Eoque major est 
ratio dubitandi, quod in plerisque liguris non datur centrum ma 
gnitudinis, seu punctum per quod recta vel planum transiens sem- 
per magnitudinem figurae in duas partes aequales secat, ut mox 
ostendemus. Multo minus ergo videtur figura semper per idem 
punctum in momenta aequalia secari, cum momentum magis sit 
compositum quam magnitudo, quippe ex magnitudine et gravitatione 
simul dependens. Et tamen quasi miraculo evenit, ut res semper 
succedat non tantum in centro gravitatis, sed et agitationis. Ita 
que demonstrationem tantae veritatis quaerere operae pretium est. 
Interim subintelligendae sunt conditiones definitioni ascriptae; nam 
si directiones gravium ponantur convergere in centro terrae, et 
major esse vel minor gravitas in majore elevatione, non exacte suc 
cedit. Etsi autem talis gravitas non sit in natura, qualem assum- 
simus, non ideo tamen minus datur centrum, quale definivimus, 
luturum scilicet si eae gravitatis conditiones ponerentur, imo ser 
viens ad generales directionum aestimationes, ut suo loco ap 
parebit. 
Definitio 2. Centrum magnitudinis est, per quod 
planum quodcunque transiens figuram secat in duas 
partes aequales. Quodsi praeterea partes sint simi 
les adeoque congruae, dicetur Centrum figurae; et 
Figurae quae habet centrum figurae, dici poterunt 
amp hi dextrae. 
Tales sunt parallelogrammum, polygonum regulare, circulus, 
ellipsis, compositum ex duabus hyperbolis oppositis; et ex solidis 
cubus, aliaeque figurae regulares, sphaera, figura sphaeroides, 
aliaeve innumerae; et harum figurarum ambitus. 
VI. 
30