162 
(EUVRES DE FERMAT. — l* PARTIE. 
tum inter C et E, ut D, a quo rectze CN parallela ducatur DB, occurrens 
tangenti in puneto B. Quia igitur proprietas specifica debet considerari 
in tangente, jungatur BI, oceurrens rectze KG in M et, ex preceptis 
artis, recta MB adzquetur rectze HE : orietur tandem qussita :equa- 
litas. 
Quod ut procedat, 
CA, utsupra, vocetur 4; — recta CD vocetur Z; — recta EH data vocetur Z. 
et relique dat: suis nominibus designentur. 
Invenietur facillime recta MB in terminis analytieis, quae si adze- 
quetur, ut dictum, rect: HE, solvetur questio. 
Hzc de priore casu videntur sufficere. Licet enim praxes infinitz 
suppetant, quz prolixitates evitant, ex iis tamen nullo negotio deduci 
possunt. 
Secundo casui, quem difficilem judicabat Dominus Descartes ('), 
cui nihil diffieile, elegantissimà et non insubtili methodo fit satis. 
Quamdiu rectis tantum lineis homogenea implicabuntur, quserantur 
ipsa et designentur per prz:cedentem formulam. Imo et, vitandze asym- 
metrize causa, aliquando, si libuerit, applicat: ad tangentes ex supe- 
riore methodo inventas pro applicatis ad ipsas curvas sumantur; ef 
demum (quod operz pretium est) portiones tangentium jam inventa- 
rum pro portionibus curve ipsis subjacentis sumantur, et procedat 
adzqualitas ut supra monuimus : proposito nullo negotio satisfiet. 
Exemplum in curva Domini de Roberval assignamus. 
Sit curva HRIC (fg. 103), cujus vertex C, axis CF ; et, deseripto 
semicirculo COMF, sumatur punctum quodlibet in eurva, ut R, a quo 
ducenda est tangens RB. 
Ducatur a puncto R recta RMD, perpendieularis in CDF, quz secet 
semicirculum in M. Ea igitur curvze proprietas specifica est ut recta RD 
sit :equalis portioni circuli CM et applicate DM. Ducatur in puncto M, 
(1) Comparer la lettre de Roberval à Fermat, du 4 aoüt 1640, et celle de Descartes à 
Fermat (éd. Clerselier, III, 6(), du 25 septembre 1638