wm Gregorii 
jnau Jahrb. 
rotervia, ve- 
*. Litteras 
ja, verisimile 
datae sunt. 
. 24— 28 
iae exstat in 
9:190). — 
Heinricum 
lInotaverunt 
; (1075—90) 
.24 ad Gre- 
quas etiam 
'on Knonau 
)76 oct.) 
i et (Huz- 
ervenientes 
]. J L. —. 
/36. 
na 1076) 
| episcopos 
onasterialia 
eg. JL. —. 
ratricis inter- 
,niomis repa. 
marl. 19 
eius verba 
n cognovit, 
men tenore, 
'praesentet; 
t, ut neque 
spiritualem 
ione. Dat. 
Episcopatus Spirensis 95 
Registrum Gregorii VII lib. V ep. 18. Edd. Editio Romana III (1591) 750 m. 18. 
Labbe Conc. X 191 n. 18. Harduin Acta conc. VI^ 1389 n. 18 (,, Henrico ep."*). Lünig 
Spic. eccl. II 835 n. 2. Mansi X X 251 n. 18 — Migne CXLVIII 504 n. 18. Jaffé Bibl. rer. 
Germ. II 314 n. 18. Caspar Mon. Germ. Epist. sel. II 2 p. 381. — Regg. Lehmann-Fwuchs 
Chronicon p. 420. Grandidier Hist. d'Alsace II 142 n. 490 ex Mansi. Remling Gesch. I 
308 not. 569. J. 3807. JL. 5070. 
De re cf. Meyer von Knonau Jahrb. III 115. Revera Huzmannus etiam posterio- 
ribus temporibus partibus Heinrici IV favit; a. 1080 in conventu Moguntiae habito 
vehementer in papam invectus eum deponi impetravit; cf. etiam litteras Huzmanni 
episcopis et principibus Longobardis eodem anno mense iun. in. missas (ed. Mon. 
Germ. Const. I 117 n.-69. ); cf. Meyer von Knonau Jahrb. III 277sq. 
*]4 Quedlinburg 1085 april. 20 
Praesente Odone Ostien. ep., Gregorii VII legato, in fine synodi in Saxonia 
in ipsa paschali ebdomada apud Quintilinburch celebratae sententia anathematis 
promulgata est in Gibertum haeresiarcham et in nonnullos Germaniae exepiscopos, 
inter quos Houzemannum Spiren. 
Laud. in Bernoldi Chron. ad a. 1085 (ed. Mon. Germ. Scr. V 443); cf. Gesta synodi 
Quedlinburgen. (ed. Mon. Germ. Const. I 651 n. 443), ubi tamen nomen Huzmanni non legitur. 
— Reg. JL. —. 
De re cf. Meyer von Knonau Jahrb. IV 14 not. 29. 
*]ó (1110 ante mart. 27) 
Paschalis II Brunoni Trevirensi archiep. iniungit, ut (Eberhardum) Eichsteten. 
atque (Brunonem) Spiren. electum consecret et Ottonem PBabenbergen. eccle- 
siae ep. in adiutorem et cooperatorem vocet; quia tamen de Spirensi quaedam 
sibi Significata fuerint, praecipit, ut sancto eum studio examinet et, si ordine fra- 
trumque qui adessent testimonio possit se de obiectis expurgare, ipsum ordinet. 
Laud. in litteris Brunonis Treviren. archiep. Ottoni Bambergen. ep. missis (ed. Jaffé 
Bibl. rer. Germ. V 260 n. 144 e cod. Udalrici) et Spirensiwm ad eundem Ottonem ep. (ed. Jaffé 
Bibl. rer Germ. V 261 n. 145 e cod. Udalrici). — Regg. Michael Lefflad Reg. d. Bischófe von 
Eichstàtt I 21 n. 181 ad a. cr. 1112. Heidingsfelder Reg. d. Bischófe von Eichstátt I 96 n. 292. 
GP. II 1 p. ó ( Eichstátt Episc. n. *7). JL. 
De re cf. Meyer von Knonau Jahrb. VI 42 not. 19 et 115 not. 5. — Adnotamus 
hoe loco Brunonem ep. (1107—23) a. 1111 ab Heinrico V imp. Paschali II papae 
traditum esse, ut obses pro securitate eius esset (cf. Meyer von Knonau l. c. VI 144) 
et postea a. 1122 ab eodem imperatore et a principibus regni ad Calixtum II missum 
esse, u£ pacem inter imperatorem et papam intermedietur (cf. Meyer von Knonau 
l. c. VII 199). 
16 (1126 ian. 2—1mavrt. 268) 
Honorio II A(rnoldus) Spiren. ecclesiae humilis minister: rogat, ne coenobium 
8. Blasii quadam nova et insolita tyrannide invasum, diu fatigatum et paene 
obrutum patiatur deinceps periclitari; refert de controversia Basiliensis ecclesiae 
et coenobii s. Blasii et rogat, ut, quae recte iudicata ipse cognoverit, confirmet. 
v. Konstanz, St. Blasien sub n. 9 (GP. II 1 p. 172) et Basel, Episc. n. 10 
(GP. II 2 p. 223).