34 Strafburg 
Quae in testamento q. d. s. Odiliae quaeque in spurio Ludowici Pii diplo- 
mate 23.837 (Bóhmer-Mühlbacher Reg. ? 1391 n. 965; cf. Pfister Le duché p. 73sq.) 
de initiis monasterii referuntur, sumpta sunt ex eis, quae in Vita s. Odiliae leguntur. 
Certe monasterium iam saec. VIII existebat (cf. chartam donationis a. 783 iul. 13, 
ed. Wagner p. 72; cf. praeterea Hauck ?:* II 822; Wagner p. 52). Ludowicus 
Pius a. 837 quandam auctoritatis praeceptionem (nunc deperditam) confirmavit, 
quam pater eius Karolus M. erga monasterium Hohenbure, quod in honore ge- 
netricis d. Jesu Christi et b. Petri principis apostolorum constat esse dedicatum, tui- 
tionis immunitatisque gratia fieri iusserat (Bóhmer-Mühlbacher Reg.? I 391 n. 964). 
Temporibus, quibus Heinricus II inferiori monasterio (AN?edermünster) diploma 
concessit, superiori praeerat Odilia, filia comitis Hermanni, propinqua Bru- 
nonis Leucorum ep. (Kraus I 232; Pfister p. 69), qui a. 1045 monasterium 
Hohenburch in honore b. Mariae virg. dedicavit (v. Annales Marbacenses, ed. 
Bloch in Script. rer. Germ. p. 28). Idem Bruno postea, cum dignitatem summi 
pontificis (Leo IX) accepisset, abbatiam visitavit et privilegium concessit (v. sub 
n. T1). Fridericus dux, pater Friderici imp., possessiones ecclesiae disturbavit. 
Ecclesia paene destructa remansit usque ad tempus Friderici imp. (cf. Wagner 
p. 58), qui ecclesiae cr. a. 1153 (v. Meister p. 47) restauratae praefecit Relint 
abbatissam, quae b. Augustini regulam introduxit (cf. Wagner p. 60). Successit 
Relindi Luchardis, Luchardi Herrat abbatissa praeclarissima (m. 2; cf. Pfister 
l.c. p. 167—172). Quae, coenobiorum in loco s. Gorgonii (St. Gorgon; v. infra) 
et Truttenhausen (v. infra) fundatrix, gloriam monasterii ad summum attulit 
culmen (v. Kraus I 232; Meister p. 48; Pfister p. 89—102; Ch. Schmitt 
p. 13—22). Advocatiam tenebant duces de Staufen. Inde a s. XIII abbatissa 
inter principes imperii enumerabatur (v. Meister p. 51); eodem saeculo maxima 
inter abbatissas Hohenburgenses et monasterii inferioris erat controversia de 
iuribus et bonis monasteriorum, praesertim de curia et ecclesia in Ehenheim su- 
periori sita, quae saec. XIV demum sopita est. Anno 1546 coenobium combustum 
et desertum est, bona autem in potestatem episcopi Argentinen. transierunt. 
Anno 1648 a fratribus ord. Praemonstr. restitutum est. Bona monasterii a. 1853 
ab episcopis Árgentinen. requisita sunt (cf. Kraus l. c.). 
Archivi documenta, quae supersunt, adservantur in tabulario Argentinen. 
De privilegiis Ludowici Pii, Heinrici II et de duobus Friderici I diplomatibus v. 
Bóhmer-Mühlbacher Reg.?I 883; Mon. Germ. Dipl. III 731; St. 4294; Scheffer- 
Boichorst in Mitt. d. Inst. f. ósterr. Gesch. TX (1888) 211 sq.; de privilegiis summo- 
rum pontificum inde ab a. 1246 usque ad a. 1364 concessis v. Pfister l. c. p. 172—178. 
— Bibliothecam cum praeclarissimo illo codice Herradis, qui ,, Hortus deliciarum" 
intitulatur (cf. Manitius Gesch. d. latein. Lit. d. Mittelalters III, München 1931, 
1010—1014), incendio bibliothecae Argentinen. a. 1870 periisse satis notum est. 
A — Or. Strassburg Arch. départ. 
14 Toul 1050 dec. 17 
Leo IX ecclesiae Dei gen. Mariae, ubi requiescit corpus s. virginis Odiliae q. d. 
Hohenburch et per eam sanctimonialibus perpetuo inibi famulaturis: refert se, 
    
cum Alsatia 
parentum s 
quod templi 
bona expre: 
brandis; co 
liberam abk 
a solis spiri 
cernit, ne qu 
pergat; ana 
Hohenburge 
ut ipsi ebdo 
tantibus no| 
sedis canc. 
4A. [A1 
V instr. p. 4 
— Migne CX 
subs. dipl. VI. 
Grandidier H 
219sq. Exc. - 
& 
ut bone 
derentu 
erat ac 
(v. Altd 
2 
Lucius III 
confirmat i 
abbatissa d 
dem ecclesi: 
v 
à 
Lucius III 
quae eis ab 
pituli data s 
V 
4 
Lucius III 
fundatione ] 
altare in Tru 
hausen.