108 Augsburg
b. Erlolfo ep., Hariolfi germano, ab Hadriano papa datis (l.c. p. 13; cf.
chartam spuriam Sonharii a. 764 in: Wirtemberg. Urkundenbuch I 8 n. 8,
de cuius fide disseruit etiam Bossert l. c. p. 2838q.) rettulit, dubitamus. Eorum
quoque, quae in privilegio emunitatis Ludoviei I imp. a. 814 legimus (v.
Mühlbacher Reg. Kar. ? n. 521; cf. p. 847 n. 136), fides non satis constat;
eonfeetum enim esse videtur hoe privilegium saec. IX med.; cf. M. Tangl
in Archiv für Urkundenforsehung I (1908) 135. Certum vero id unum
apparet, monasterium, ut Ermenricus et falsarius saec. IX testati sunt,
temporibus Pippini regis conditum esse; veteres quoque rerum monasterii
scriptores referunt, fundationem a. 764 factam esse (v. Annal. Ellwangenses
l. c. p. 18 et Chron. Elwacense l. c. p. 35). Anno 823 aug. 21 Ludovicus I imp.
monasterium q. v. Gunzenhusen (v. Eichstátt, Episc.) cum cellulis Syndoldo
abbati tradidit (BM. ? n. 781), Arnulfus a. 894 et Otto I a. 961 liberam abbatis
electionem (BM. ? n. 1898 et Mon. Germ. Dipl. I 319 n. 233), Otto III immuni-
tatem (Mon. Germ. Dipl. II 437 n. 38) confirmaverunt; Heinricus II mona-
sterio libertatem, nescimus a quo vel quando ablatam, restituit (ib. TII 62
n. 53). Quae de reliquiis ss. Speusippi, Eleusippi et Meleusippi saec. X ex.
ex hoe monasterio in abbatiam s. Emmerami Ratisbonensem (v. N. Archiv
VII 620) etsaec. XI ab Annone Coloniensi archiep. in abbatiam Siegburgensen
translatis (v. Vitam Annonis I e. 38, Mon. Germ. Ser. XI 4828q.) memoriae
tradita sunt, hoe loco praetermittimus. Adnotamus tamen, in Vita s. Ànno-
nis primum hoe monasterium cellam s. Viti nuncupatum esse (unde emendan-
dum est, quod in Mon. Germ. Dipl. III 63 sub n. 53 de hace re disseritur).
Saeeulo XV monastica disciplina periit; itaque Pius II a. 1460, abbate et
conventu petentibus, episcopo Augustano praecepit, ut dignitatem abba-
tialem et ordinem s. Benedicti supprimeret ac monasterium in eeclesiam
collegiatam mutaret et in ea praeposituram principali dignitate decoratam
erigeret (v. bullam Pii II apud Khamm l.c. p. 49). Quae ecelesia a. 1802 sup-
pressa est (cf. Beck in: Diózesanarchiv von Sehwaben XIX (1901) p. 149).
Archivum exstat in tabulario Stuttgartensi, ubi etiam Repertorium
archivi speciale a. 1792 conseriptum (v. infra sub E). Conf. etiam Mühl-
bacher Reg. Kar.? p. 879. 847; Mon. Germ. Dipl. I 642; II 901; III 729;
Stengel Diplomatik der deutschen Immunitátsprivilegien p. 675; L. Ioannis
in Ellwanger Jahrbuch 1914. — Bibliotheca saepius igne diminuta est (v.
Annal. Ellwang. ad a. 1180 l. c. p. 19). Codices qui supersunt eustodiuntur
in bibliotheea Stuttgartensi (ef. Stálin in Württembergisehe Jahrbücher
1837 p. 299. 377sq.), inter quos Necrologium saec. XIlsq. (ed. Baumann iu
Mon. Germ. Neerol. I 75 — 78).
44 — Orig. Stuttgart Staatsarchiv.
B -— Con ib.
B!-— Cop. Breslau Diózesanarchiv.
C — Registrum eopiarum privilegiorum a summis pontificibus, imperatoribus et
regibus Rom. Imp. eccl. Elvacensi coneessorum, chart. s. XV ex., Stuttgart
Staatsarchiv; cf. Mon. Germ. Dipl. 1 642; 11l 729.
