Full text: Joannis Kepleri astronomi Opera omnia (Vol. 2)

Caput III. 1. 
165 
Multa enim hujusmodi sunt aliter in imagine, quam in re. Deinde postu 
latum quod ex fronte libri repetit equidem non intelligo, nisi quantum hic 
lucis Alhazenus Arabs praefert lib. 5, N. 9, 10. unde Vitellio sua trans 
tulit. ‘ 7 ) 
Alhazenus initio prolixe ab experientia probat, locum imaginis semper 
esse in perpendiculari ex re supra superficiem speculi. Deinde N. 9 et 10 
nititur hujus rei causas reddere. Ceterum ego ne hic quidem quicquam 
melius intelligo, nisi hanc ultimam sententiam. Ferum, inquit, naturalium 
status respicit situs suorum principiorum, et principia rerum naturalium sunt occulta. 
Quibus verbis duo dicit: primum repetit id ipsum, quod erat propositum 
(nihil enim aliud sonant), deinde causam subjuncturus dicit illam esse 
occultam. At hoc non est demonstrare. 
Videtur tamen huc alludere, hanc imaginis in perpendiculari locationem 
jam olim a Deo conditore sic esse constitutam, quod sic esset optimum, 
nec dignior imagini locus attribui possit, quod probat a situs idemtitate 
aut contraria variatione. Vitellio ipsum secutus etiam de anima quae 
visioni praesidet, suspiciones concipit, quasi haec certo quodam suo con 
silio specularias rationes constituat lib. 5, p. 18. 18 ) 
Atqui hae affectiones omnes visum ex materiali necessitate consequuntur, 
ubi nulla finis aut pulchritudinis consideratio locum habet. 
Praeterea Alhazenus in plano speculo ad veritatem propius quidem 
alludit, sic tamen, jut statim instantia aliqua ipsum refellat, dum, inquit, imago 
cernitur in perpendiculo, justam et rei ipsius habet magnitudinem. At insto 
ego: non esse necesse, ut justam obtineat magnitudinem, patere ex curvis, 
ubi semper mutatur quantitas. Quaero ergo, quid causae sit cur potius in 
plano vera quantitas habeatur, quam in curvo. 
Sed illud insuper vehementer arguit opticos, quod non eandem statuunt 
causam hujus rei, cum in repercussione tum in refractione. 
Vitellio lib. 10. pr. 13 demonstraturus, imaginem a refractione factam 
similiter in perpendiculari consistere, quae a re in superficiem corporis 
densioris ducitur, verba Alhazeni fideliter refert, credo, quia non consultum 
esse putavit, hoc ulcus tangere aut non plane intellecta temere mutare. 
Argumentantur ex compositione motus obliqui, quod is sit ex recto et 
parallelo ad superficiem densioris. Connexionem difficulter videas, quam 
etsi admittas non tamen prodibit conclusio mathematica ejus, quod pone 
batur : neque statim, si constet, alludere imaginem ad perpendicularem, 
patebit ideo et in ipsa perpendiculari consistere. 
Vitellio subjungit Alhazeni. sententiae id quod impertinens et falsum 
circa repercussionem supra in Euclide notaveramus. Si, inquit, punctum in 
superficie diaphani, cui incidit perpendicularis ex re visa, contingat abscondi per 
interpositionem opaci visum inter et illud, res illa non videbitur. Falsum inquam 
est. Nam dummodo liberum sit punctum, a quo radius ex re visa ad 
oculum refringatur, omnino imago rei in profundo radiantis videbitur. Et 
quidem prima atque evidentior occurret imago opaci, quod jam dicimus 
parte sui in aquam demergi et interponi, ex repercussu constituta (quae 
res fortasse Vitellionenr fefellit), altera vero et minus evidens imago rei 
in profundo radiantis, per refractionem constituta, eodem loco cum priori 
opaci imagine confusa aut paulo trans illam apparebit. 
Ex hoc loco etiam illud refutatur, quod modo diximus Alhazenum 
circa plani speculi considerationem usurpasse : ex imaginis quantitate sequi
	        
Waiting...

Note to user

Dear user,

In response to current developments in the web technology used by the Goobi viewer, the software no longer supports your browser.

Please use one of the following browsers to display this page correctly.

Thank you.