parte ponam, salutem omnem desperare. Tu si lectis meis Opticis, quorum 
exemplar (una cum aliis quatuor per bibliopolam Cellium apud Te depositis, 
quae rogo, ut Beso Ido Doctori petenti tradas) Tibi Frankofurto dono misi; 
si lecta conceptione mea de nova stella, quam jam accipis, non permoveris 
ad scribendum: at saltem ob S. Caes. M tem , cui grata sunt hujusmodi 
scripta, quaeque Ipsi varia conquisivi, aliquid scribas. Provocat ad te 
Roeslinus, J ) cujus scriptum jam accepit S. C. Mtas: communis haec mathe 
maticorum est materia, quam non attingere desertionis crimen praesentat. 
De eclipsibus scripsi aute menses multos, ut de stella Cygni. Sed nolo te 
agere, tange unum horum quatuor verbis, quibus totidem annorum culpam 
silentii elues. Vale meque ama. 
Tum demum Maestlinus respondit d. 28. Jan. st. v. 1605, his se excusans verbis: 
Etsi hactenus aliquot annis, vir clarissime, Domine et amice sincera fide honorande, ego in 
scribendo segnior fuerim, tui tamen animi perseverantia, pietas amorque candidus, quam 
quam ad eam gradus et honorum eminentiam sis evectus, unde me despicere si velles posses, 
non elanguerunt, sed firmis nituntur fulcris. Quam constantiam utique multis praedico. Ve 
rum quae impedimenta literas meas hactenus interceperint, nolo recensere, nec me ultra 
excusare : hoc unico excepto, quod quae tibi mathematico excellentissimo condigne responde 
rem , non habui. V. g. superioribus scriptis eclipses observatas a me petiisti. Ego de iis, 
quas ego ipse observaverim te loqui putabam. Verum quam paucae illae sint, dolet et ferme 
pudet me dicere, utpote qui multo tempore nullas observare potui, coeli nimirum adversitate 
aerisque pluviosi injuria prohibitus, adeo ut saepe ipsum deficiens luminare videre non licuerit. 
Interdum autem id, dum jam deficeret, emicabat sane, at conspectus ejus ad observationes 
astronómicas nihil conducebat. Nec novum aut insolitum hoc mihi est, quia hoc infortunio 
mea Urania valde vehementer etiam in ceteris premitur, ut tempore specialis alicujus obser 
vationis tristem aeris intemperiem experiri necesse habeat. Malui ergo nihil, quam prope 
nihil scribere aut respondere. Jam vero in Opticis tuis alias plures aliorum quoque seculo- 
rum eclipses , etiam non astronomice observatas a te citari video. Id si intellexissem ante, 
potuissem forsan ex catalogo meo, in quem omnes, quarumcunque ullibi mentionem fieri in 
venio , v sollicite colligo , aliquas tuo - instituto non incommode servientes communicare. Sed 
quodnam opus molireris ignorabam. Deinde fateri cogor, tu nonnunquam sublimiora, quam 
quibus ingenium et eruditio mea satisfacere valent, quaerebas. Necessario ergo mihi ob 
mutescendum fuit. Dabo posthac volente Deo, domine et amice sincerissime, operam, ut 
quod neglectum est, ego quantum in me est ét esse potest, compensem. Quae scivero, re 
spondebo, quae nesciam, in iis ignorantiam et inscitiam ingenue confitebor. 
Etsi autem hac vice plenius mihi respondendum erat, rogo tamen et majorem in mo 
dum oro, praeteritis omissis etiam hoc brevius scriptum annumeres. Proxima alia occasione 
uberius promitto. Ne tamen jam nihil scribam, haec scribam. Optices tuae astronomicae 
apud me deposuit ut voluisti D. M. Cellii filius 5 exemplaria, nullis additis literis. Eorum 
unum in meum usum retinui, id absque tui offensa fieri confidens. Nuper, quando cui cetera 
essent tradenda intellexi, tria D. Besoldo exhibui. Quartum sat decenter ligari idque tuo 
nomine una cum tua epistola per rectorem academiae magnif. D. M. G. Burckhardum senatui 
amplissimo offerri curavi. Id placuisse ex literis intelliges. Ego quoque pro mihi donato exem 
plari ut et pro prognostico et descriptione novae stellae summas tibi ago gratias. De eo libro 
meam quasi censuram, quam oblique petere videris, frustra expectas, sublimiora enim in eo 
continentur, quam de quibus ego judicium mihi sumere ausim. Ego pleraque cum delecta 
tione legi tuamque insignem eruditionem et eruendae veritatis pertinax desiderium felicem 
que successum admiror et congratulor. Honorificentissima mei nominis facta crebrior mentio 
singulare pietatis tuae testimonium est. Vereor tamen, ne nimium mihi tribuas. Utinam 
is essem, quem me praedicas. Ego vero meam curtam supellectilem scio. Dom. Deus tibi 
vitam et vires clementer suppeditet, ut in dies majora atque majora in usum Reip. Mathe 
maticae utiliter et laudabiliter rimari et repandere nobisque communicare possis. 
Reliqua, quae his addit Maestlinus, inveniuntur in prooemio ad librum de Stella nova. 
Ke ple rus 5. Martii 1605 haec respondit: 
Quanto me gaudio tuae affecerint literae, Praeceptor colende, tute 
ipse aestima, qui toties pulsatus meis importunis literis tandem respondisti. 
Ordiar autem responsum meum a refutatione tuae ¿va^rj/iioviug. Gradus et 
honorum eminentia penes me nulla est, vivo in theatro orbis privatus, si