670 
De Stella Nova Serpentari! 
notae 18° /, G orientis, H occidentis; ut 
sic utrinque Nova haereat in eadem linea 
ex A centro Terrae in fixas educta, quae 
sit AG in ortu mense Februario, AH in 
occasu mense Octobri. Manifestum est, quod 
Nova, tam propinqua existens Terrae, visa 
fuisset ex B loco visus in linea BCE oriens, 
et in BDF occidens: hic igitur ante H notam 
18° / in F, illic post G 18° y* notam in E. Nequaquam vero apparere 
potuisset sub eodem loco inter fixas in G vel H. 
Atque hoc loco quid ego dicam, imo quid non dicam de miserabili 
conditione nostri temporis. In tanta luce doctrinae de parallaxibus, tanto 
consensu philosophorum cum mathematicis existere tamen unum aliquem, 
non plebejum sed philosophum, medicis libellis clarum, excellentissimumque 
virum: idque non in barbara aliqua regione, sed in Italia: non in obscuro 
ejus angulo, sed Paduae, in tanta doctissimorum virorum frequentia, tanto 
Europae concursu: non qui dubitet, sed qui aperte contradicat: non qui 
fateatur ingenii imbecillitatem exercitationisve defectum et schematum mathe 
maticorum insolentiam, sed qui ^nmem hanc eruditionem prae se ferat: et 
tamen contra hanc doctrinam disertis et perspicuis verbis a se ipso expli 
catam (nisi forte mathematicus aliquis auctore longe doctior hactenus ma 
num ipsi direxit) argumentis pudendis insurgat, abusus auctoritate et cele 
britate nominis, quam sibi arrogat, et confisus solitudine a viris rerum 
mathematicarum peritis: ausus est affirmare, decipi astrónomos in doctrina 
paralopseon. Ignoscite grammatici, haec plane vox est excellentissimi 
viri, non mea; nimirum erat dicturus parallaxeon. Si difficilem hanc 
doctrinam dixisset, si negasset, astrónomos citra erroris aleam ad unum 
vel duo scrupula venire: fassurus eram ipse quoque. Nunc vero quid garrit 
logodaedaliis? Quid garriat parum interest; quorsum vero pertineat ejus 
garritus, videte. Negat esse possibile astronomis, ex doctrina parallaxeon 
de hoc pronunciare, utrum stella sub Luna fuerit. Negat igitur, observa 
tiones mathematicorum intra 52*// certas esse. Nimirum omnes mathe 
maticos Germanos Crabbi nostri, omnes Italos sui similes putat. Quid ad 
haec vos Italici mathematici: Clavi, Ubalde, Magine, Galilaee, Gethalde, 
Rubee, ceteri plurimi? quid Sabaude Crestine? quid Galli ceteri, in quorum 
patria excusus est alius Itali hujus libellus, idem agens Latino idiomate? 
Cur ad hoc tantum dedecus tanta cum patientia connivetis? An verum 
ego suspicor, nugas hasce indignas putatis quas publice refellatis? Sed 
plane ridicula est ratio philosophi. Audivit fortassis a mathematicis, in 
doctrina parallaxium venire centrum Lunae siderisque in considerationem. 
Ipse intelligens illud centrum, quod est intus et in corpore, exsultat gaudio, 
quod oblatum sibi putet effugium: negat quippe illud centrum videri posse. 
Indignum hic ipsi respondere coram mathematicis; sed si quis alius est ab 
hoc caeco magistro dementatus, ei dico, astrónomos loqui de centro visibili 
rei visibilis, quantitate visibili praeditae: quod non opus est se ipso cerni, 
sed extremis visis et mensuratis ipsum quoque aestimatur. Sic enim Solent 
astronomi: primo altitudinem observant summi marginis de Luna, dein imi: 
tunc differentiae semissem adjiciunt minori, ut habeant medii seu centri 
altitudinem. Ut si summi altitudo sit 50° 44', imi 50° 12', differentia 32', 
Fig. 3.