106 
Kepleri Studia 
tioni, ut hodie festis immobilibus antiqui Calendarii. His sic positis, omnia 
verba Columellae et Plinii consentiunt. 
Reinholdus imaginatur nescio quid de fixis stellis, quod non aeque Grae 
cis convenit ac Aegyptiis. Graeci non ex antiquissima traditione docti fuere, 
ut Chaldaei, sed ingenii solertia et suis observationibus. At solstitia in 
sensus incurrunt Sole ascendente, minime vero sic exortus stellarum. 
Jam quia primus Julianus bissextus fuit, sit aequinoctium a Sosigene 
statutum in 24. Martii, aliis annis in 25. Martii. Fuit a. 45. a. Ch. , Hip 
parchus vero a. 146. a. Ch. observavit idem 24. Martii matutino tempore; 
fuit communis. A 24. Mart. anni 146. ad 24. Mart. 145. sunt dies 366; 
Cone 
tam impei 
Ergo a S 
Keplei 
tiam. Anate 
Conv 
postea 100 Juliani anni, itaque 101. Jul. et dies. Hipparchus in mane ob 
servavit, Sosigenes, cum contulerit in 24. 25. Martii, citius id non potuit, 
quam etiam in mane, ut primo post bissextum esset in meridie, altero in 
occasu, tertio in media nocte post 24. et quarto iterum in mane diei 24, 
imo hoc pacto consequeretur diem 24; statuerit ergo in meridie. At sic 
habebit ab aequinoctio ad aequinoctium integros Julianos 101, diem 1 et 
quadrantem, abundamus die integro. Aequinoctium Hipparchi fuit die 27. 
Mechir; adde annos 101, h. e. dies intercalares 25V 4 , erunt 22’/ 4 residui, 
qui computantur pro die 22. Phamenoth in meridie, quia Hipparchi fuit mane. 
Is sane tangit 23. Martii. (Secundum Buntingi de primo Juliano somnia etiam 
in 22.) 
Ita si dicamus, annum ab Hipparcho ad Sosigenem 6 horas praecise 
etiam implesse, tamen non ultra meridiem 23. Martii pertingimus. Superest 
ut credamus, Sosigenem observasse aequinoctium illo die, sequitur ergo, annum 
ab Hipparcho ad Sosigenem fuisse 365 J / 4 et l / l00 , quae quantitas ipsum etiam 
sidereum excedit. (Notat tamen quidam Almagesti Braheani (sic) scholiastes, 
Censorinum referre novilunium in 1. Jan. Julianum, quod per calculum re- 
periatur in 2. Jan., si retro cogitemus Julianos a nobis. Fuisset ergo is ex 
mente Julii simplex annus, qui nobis ratione ordinis computatur duplex. 
Itaque Sosigenes videtur peccasse, aut annus confusus contra ipsius mentem. 
Nam si, quem putamus 2. Jan., is fuisset Julii primus, certe quem putamus 
24. Martii, is fuisset J. Caesari 23. et qui Caesari 24, calculi nostri ra 
tione esset 25. At cum aequinoctium in 24. tolerare non possimus, qui in 
25. feremus, si, quem Censorinus 24. diceret, is hac ratione 25. esset?). Nam 
is y i30 addit. An ergo Sosigenes tam imperitus fuit? an potius tanta fuit 
inaequalitas anni? Ptolemaeus observavit vernale a. 140. p. Ch. (Nabonas- 
sari 8S7) 22. Mart. bissextilis in meridie. Fuerit jam aequinoctium Sosigenis 
etiam bissextilis Martii d. 24. in meridie a. 45 a. Ch. Summa 184 anni 
dies 2. Hic ergo demeretur de quadrante 1 / 92 diei vel 24 / 92 horae, vel 12 / 46 
vel 5 / 20 fere, anni ergo quantitas h. 5. 45'. Vide an omnia ista conciliari possint? 
Anni quantitas ex antiquissimis obss.: Ab Hercule ad Hipparchum dies 7. 
Ab Hipparcho ad Ptolemaeum „ 1. 
A Ptolemaeo ad nos „ 12. 
Anni p. Ch. 1600 20. 
ante Ch. 1260 
2860 : 20 = 143; tot annis dies unus. In Gregoriano 133'/i annis 
dies unus. Annus ergo Gregorianus est 365 97 / i0 o (5. 49. 12). ' 400 / 
Chaldaei 1261 a. Ch. 
Hipparchus 146 
Anni 1115 dant 86400 secunda horae, quid 7? R. 9. 3; annus a Chaldaeis ad Hip 
parchum 5. 50. 57, a Ptol. ad Albateguium 365. 5. 46'/ 3 . 
Quo 
anomalia 
Si initio 
12. Mart 
tunc aeqi 
sed quia 
quatriduo 
integrae 
At c. Ch 
rursum ii 
gissimi a 
Res 
tionibus, 
firmare r 
philosopl 
sertim ci 
rem ex 
quiosus 
reliquit, 
Ergo \ 
Pos 
major ol 
hodie: < 
statu, 1: 
statu; n 
rum obs 
Sit 
immobil 
tica, AI 
B hodie 
quaeritu 
circelli, 
initio, k 
CAH d 
Co