294
Epitomes Astronomiae
2. Maii tempore Hippocratis, quod erat circa finem Aprilis tempore Caesaris: occulta
itaque poeta voce aperit etiam ad nomen mensis allusit, in quem incideret vero F
hic occasus, vel saltem ad mensem, quo Sol Taurum ingreditur. enim 1
Plinius vero Caniculam ait - k oriri Assyriae XVJ. Cal. Aug ., alibi habet spatiun
XV, id est 17. 18. Julii: et tabella notat in climate quarto emersionem ejus dies 75
19. Julii. Ergo in rectiori sphaera, sc. in Assyria, omnino 18. vel 17. Julii, An tar
praesertim si illam cum Ptolemaeo faciamus primae magnitudinis, qua de causa cui Sir
etiam 17. Julii et superius 28. Maii apposui. Respexit ergo hic Plinius ad id vide
Eudoxi tempora. Alio loco perplexius multa simul involvit, dicens id fieri pore E
(Canis ortum nominat, pro Caniculae) XV. Cal. Aug. Sole in primo Leonis; vel tre
cum tabella nostra habeat 22° Cancri, et sic 8 minus, quam ille dicit, Ar- Q
rigendae sunt aures, quid hoc sibi velit. Nam addit, diebus 23 post solstitium princij
id fieri. Alibi post dies XXIV. a solstitio in VIII. Cal. Julii, ubi Cani- Cal. A
culam appellat. Cancri,
Quod igitur 23 vel 24 dies a solstitio ad emersum Caniculae notat, id dierum
cum tabella consentit ad Eudoxi tempora. Nam solstitium conficitur in situs a
0° Cancri et tabella exprimit 22° Cancri, fere complementum, qui arcus mulato
conficitur a Sole 23 diebus. Quod autem hunc 22° vel 23° Cancri ap- runt a
pellat 1° Leonis, id cognationem habet cum illius aevi vulgata perplexitate, transpc
credentis, solstitia in octavis partibus signorum confici. Nam si solstitii sedes, Eano a
quae nobis est 1° Cancri, transfertur a Plinio in 9. vel 8. Cancri, quod a
disertis verbis expressum est lib. 18. cap. 28, consequens est omnino, ut ann i 11
quem nostra tabella nominat 23° Cancri, is a Plinio habeatur pro 1° Leonis. est orl
Quare etiam haec annotatio Pliniana consensum priorum sequitur. Calend
Occasum Canis heliacum sic describit Plinius. VI. Cal. Maii Canis ve l * n
vesperi occultatur Atticae, id est 26. Aprilis; alibi: 111. Calendas Maii As- tionera
syriae, id est 29. Aprilis. Alibi: post dies undeviginti ab aequinoctio verno , 1 ve ^ ^
per id quadriduum varia gentium observatione in IV. Cal. Maii Canis in 17.
occidit , cui praecedere Caniculam necesse est. Vides loqui Plinium de Cane quippe
majore. De Canicula quidem frustra est Plinius. Non enim, si haec prae- occupa
cedit oriendo, propterea et occidendo priores tenet, quin potius ejus occasum tissuna
sequi necesse est ob id ipsum, quia praecedit ortu, contractiori utroque ter- mam
mino suae occultationis. Sed et illud obscurum, quomodo hic dicat, IV. Cal. ^ cet 1
Maii esse post dies 21 (19) ab aequinoctio verno? An ergo vernum hic aequi- tot sei
noctium reponit in 9. Aprilis, a se ipso dissentiens? cdm alias aequinoctia ^6. 2'
in 25. Martii, 24. Sept., solstitium in 24. Junii ponat crebro. Anne bis hal- ^
lucinatus hic est in illius seculi perplexitatibus, deceptus affinitate rerum? gonan
Inter initia signorum et anni cardines veteres quidam statuerant gradus octo; cepto
inter eosdem temporum cardines et Calendas mensium Caesar etiam dies octo ^
interjecerat: quare in Calendis mensium Sol tenebat sedecimas partes signo- centur
rum vetustatis (octavas secundum veram rationem), Plinius ergo etiam sede- alteri
cimum diem a vera sede aequinoctii tribuit aequinoctio, tantum a Calendis detexi
descendens, quantum scire debebat Calendas a vera sede aequinoctii descen- ortus
disse quantumque Hipparchus principia suorum signorum a principiis veterum seculc
descendere fecit. His igitur Plinii manifestis erroribus dissimulatis, id jam ad penes
rem pertinens perpendamus, quod Plinius a 28. Aprilis quatriduum succedens tudim
tribuat occasui Canis Sirii, cum tabella ad Hippocratis tempora reponat occul- tamen
tationem ejus ad 2. Maii, quod esset tempore Plinii ultimis diebus Aprilis. seden
Hic igitur ex sectis quatuor, quas praefatur, Caesaris potissimum sectam
secutus esse videtur. Rursum idem Plinius ex disciplina Aegyptiorum prodit mmus
