pparet. 
annotatis 
ioribus, et 
et circum- 
notis illu- 
licant, im- 
oebat, eae 
esse factum 
tribuit Plu- 
)phorum opi 
is prius exa- 
quarn quis- 
ndat. 
aliarum per- 
se emphasin, 
ontes abditas, 
aginem nostri 
mque tribui- 
imis. Astro- 
e. Commen- 
Eorum igitur quae supersunt initium hoc est, Plutarchi de colloquio 
habito narrantis verba. 
Et Sylla haec ipsa, dixit, meae enim fabulae sunt cognata et sunt 
inde profecta. Verum anne oportet etiam ad opiniones istas de facie Lunae, 
in pronatu sitas et omnium ore celebratas, addere disquisitionis aliquid et ven 
tilationis, primum lubet percuntari. 
Et cur id non faceremus, inquam Ego (Plutarchus), cum a difficultatibus, 
quae circa haec (has opiniones) occurrunt, ad illas (fabulas) compulsi simus. Sicut 
enim vexati morbis diuturnis, postquam de remediis usitatis et consueta cu 
randi ratione per praescriptionem diaetae desperarunt, ad lustrationes et amu 
leta et somnia se convertunt, ita necesse est, ut in quaestionibus, difficiles 
explicatus habentibus, quando communes, probabiles et receptae rationes non 
satisfaciunt, absurdiores aggrediamur, neque contemnamus ne veterum quidem 
commenta, quin ea nobismet ipsis veluti occinamus verumque quibuscunque 
mediis eruamus. 
Vides nimirum in ipso vestigio, quam absurde is, qui speciem illam, 
quae in Luna inesse videtur, affectionem esse dixit visus, laborantis et cedentis 
splendori, tanquam viribus imparis, quod (connivere) dicimus; nec animadvertit, 
ad Solem potius *ei converso hoc accidere potuisse ‘), ut qui atrox, ut fulmen, 
occursu ferit 2 ), uti non injucunde discrimen hoc alicubi tradit et Empedocles: 
Sol radiis 'penetrans et blando lumine Luna ; sic enim appellavit illam pella 
ciam et lenitudinem inoffensam luminis Lunae 3 ). 
Deinde et rationem reddit author hujus opinionis, ob quam qui sunt visu 
hebeti et imbecilli nullam figurae diversitatem in Luna conspiciant, sed laevis 
et plenus undique luminis 4 ) illis sese offerat hujus orbis; qui vero acute 
vident et fortem eam facultatem sortiti sunt, distinctius illam intueantur et 
species in disco ejus effigiatas discernant et sic discrimina partium evidentius 
assequantur. Oportebat autem contra, nisi fallor, siquidem imbecillitas (a splen 
dore) victi oculi talem imaginationem efficiebat, (oportebat inquam) in patiente 
imbecilliore potius esse hanc apparentiam 1 ’). 
Plane vero redarguit hanc rationem inaequalitas. Non enim in umbra 
continuata per totum Lunae discum et confusa cum ejus lumine visus (hic occu 
patur), sed ut non inepte subdens Agesianax dixit: 
Omnis quidem illa circum igne fulget , at in media 
Glauca magis caerula apparet, qualis puellae 
Facies et vultus humidus — — 
hic vero verecundanti adversum comparatur. 
Re vera enim insinuant sese partibus splendentibus umbrosae circum 
stantes et coarctant illas vicissimque ab ipsis etiam intercipiuntur, et in uni 
versum intextae sunt sibi mutuo, (ut ita) admodum expressa velut arte pictoris 
(repraesentatio) sit figurae (faciei humanae) 6 ). (Atque haec eadem) etiam ad 
versus Clearchum vestrum, o Aristoteles, non inepte videbantur dici. Vester 
enim ille vir est, Aristotelis, antiqui illius, familiaris factus, etsi multa etiam 
peripateticorum evertit. 
Apollonide vero hunc sermonem excipiente et quaenam Clearchi 
fuisset opinio rogante, nemo, inquam Ego, omnium est, quem minus ignorare 
deceat atque te rationem velut e penatibus geometriae profectam. Dicit enim 
vir ille, id quod faciem appellamus Lunae, simulacra esse specularia et imagi 
nes magni maris. Nam et radius visorius 7 ), reilexus a multis locis, attingere