ANNOTATIONES EDITORIS 443 
observationibus obliquitatem 23° 29' 46" invenit Bugge (Astron.Jahrbuch 1794, 
p. 100). 
ad p. 28,38] Theoria motus Solis, quam praebet Ptolemaei Syntaxis, tota 
sumpta est ab Hipparcho, nec numeri solum, sed geometrica etiam motus 
designatio. Itaque Ptolemaei tabulae motus Solis vitiis haud levibus laborant; 
primum enim annus tropicus nimis longus, ac propterea medius motus nimis 
exiguus erat, qui error annis 300, qui inter Hipparchum et Ptolemaeum inter 
fuerunt, ad 76' fere accrevit; deinde eccentricitas falso aestimata errorem 
effecit aequationis centri, qui usque ad 22' assurgebat, quo fieri poterat, ut 
longitudines prope 100'justo majores vel minores evaderent. 
ad p. 29,2] Albategnii De motu Stellarum (Norimbergae 1537) cap. XXVIII; 
Opus astronomicum ed. C. A. Nallino (Mediolani 1903) pp. 44 sqq., cf. ibid. 
pp. 214—220. Numeri AI Zarkali e Regiomontani Epitome III 13 (p. 56 edit. 
1543) Tychoni noti erant. 
ad p. 29,12] Copernici De revolutionibus III 16 (p. 211 ed. secui.). 
ad p. 29,2i] cf. annot. ad p. 18,23. 
ad p. 30,22] Latitudo Fruenburgi est 54° 21'.e Observationes, quas illic insti 
tuit Elias Olai, observationibus anni 1584 adiciemus, quas tomo nostro X in 
seremus. 
ad p. 31,29] vid. Georgii Ioachimi Rhetici De libris revolutionum Nicolai 
Copernici ad D. Ioannem Schonerum Narratio prima (Operis De revolu 
tionibus p. 451 ed. secui.). — Operis Copernici De revolutionibus secunda 
editione (Basileae 1566) Tycho utitur, ad cujus finem illa Narratio prima 
denuo descripta erat, cum in prima editione (Norimbergae 1543) non invenia 
tur. Sed jam antea seorsum edita erat Gedani 1540 et Basileae 1541. 
ad p. 32,2o] E verbis »quatenus fimplicem Solis motum refpiciunt« apparet, 
Tychonem sicut omnes superiores, Copernico non excepto, motus Lunae et 
planetarum ad locum medium (simplicem) Solis retulisse. Brevi demum tem 
pore ante mortem a Keplero didicit, apparentem Solis locum ad theoriam 
Lunae adhibendum esse. Cf. Progymn. p. 820 (Kepleri Appendix). 
ad p. 33,19] Albategnius (cap. XXVII, pp. 40—42 Nallino) reperit 365 d 5 h 46 m 
24 s , cum aequinoctium autumnale d. 19 m. Sept. A. D. 882 ante Solis ortum ab 
ipso observatum cum illo compararet, quod d. 26 m. Sept. A. D. 139 una hora 
circiter post Solis ortum observaverat Ptolemaeus (Synt. III1 p. 204 Heiberg). 
.¿Equinoctium vero autumnale ab Hipparcho observatum, quo usi sunt Ptole- 
maeus et Albategnius, fuit media nocte inter d. 26 et 27 m. Sept. a. 147 ante 
Chr. n. (ibid. p. 195). 
ad p. 33,29] i. e. non ab aequinoctio vernali, sed a stella y Arietis, quae illi vi 
cina erat, Copernicus longitudines numerabat. Ceterum animadvertendum 
est, hoc quidem loco (qui anno 1588 conscriptus est) trepidationem aequinoc 
tiorum Tychonem statuisse, paucis vero annis post (Progymn. p. 255, nostrae 
ed. p. 255), motum illorum constantem esse intellexisse. 
56*