262
EPISTOLAE ASTRONOMICHE
dens ad me dedifii, nunquam conquievi, quin de te et tuarum rerum
iiatu folicite quasfiverim. Nam pofiremae tuse, quae mihi omnem fcru-
pulum eximere debebant, eae vero incertiorem me tuarum rerum red
diderunt. Nanque ex illis neque quando confiiteris neque ubi lares
potueris, colligere potui. Nunquam tamen ab eo tempore dettiti per- 5
contandi de te, praefertim quum quidam te in Silefia eBe et ibi fedem
fortunarum tuarum iiatuiBe, tam confianter affirmarent, ut foli tua
negotia fcire et curare viderentur. Quamdiu M. CHRISTIANUS Da-
nus, vir optimus et tui fiudiofiBimus, hic fuit, aliqua fpes relinqueba
tur aut meas literas ad te tuto dandi, aut tuas eliciendi. Sed ille prius 10
difceBit, quam poliremas tuas acciperem. Nunc eae, quas hodie accepi,
centum triginta diebus pofiquam datae funt, omnino bearunt me, quod
me omni cura de te, quae me anxium habebat, liberarunt, quum hade-
nus penderem animo, quo terrarum meas ad te mitterem, quiubicon-
fifieres nefciebam. Quanquam vero virtus tua et eruditio eximia non 15
finit te latere, neque tuas res ignorari, tamen tanta eft locorum inter
capedo, quae te a nobis dividit, ut quod de Sole neceBarium efi, eum
prius apud Eoas nationes, quam Hefperias oriri, id omnino tibi con
veniat, cuius lucem nobis ferius fentire continget quam ijs, qui te fru-
untur hofpite et a te praefente hauriunt, quod nos ipfis, ne quid diBi- 20
mulem, invidemus.
Quanta vero laetitia ifiae poftremae nos perfuderint, uno verbo non
dixerim. Hoc unum credas velim, nihil mihi gratius eBe potuiBe, quam
tibi otium contigiBe, quod et tuis ftudijs et dignitati tuae convenientiBi-
mum eBet. Hoc enim unum femper fpirarunt vota mea. Felicem te, 25
mi TYCHO, qui non folum univerfam Europam tefiem eruditionis
tuae, fed etiam Caefarem fautorem, adiutorem, et, quod coelum ipfum
invidere poBit, ftudiorum focium nadus fis. Patriam, quam natales
dederant, deferuifii, ut eam, quam dottrina tua meruit, adipifcereris.
Regem fuum Danis Natura dedit: uni Dano TYCHONI virtus Im- 30
peratorem adoptavit. Ab altero te abeBe dolendum erat, nifi maiorem,
in quo vota tua conquiefcerent, haberes. Te vero, magne amice, per
ius amicitiae nofirae oro, ut me de ftatu, inftituto et ratione rerum tua
rum frequentius certiorem facias, ne qua in pofterum mihi de te dubi
tatio relinquatur. Nam quae videri poBet ceBatio aut negligentia in of- 35
fido literarum, ea potius fuerit ignoratio fiatus rerum tuarum.
Multa vero erant, de quibus te convenire per literas vellem, liqui
derà per properantiam ifiius liceret, qui mihi tuas reddidit: qui, ut ad
tuas ftatim refponderem, a me exegit, et ita in ipfo articulo oppreBit,
ut vix fpatium reliquerit his exarandis. || Diatribam enim meam de 159 v
praeceBione aequinodiorum et confutatione motus odavae fphaerae ad
te mittere cogito, in qua et innumera veterum tefiimonia a nemine
hadenus
