I. MONAVIUS AD TYCHONEM 25 FEB./7 MART. 1598 29
5
2 r
io
15
20
25
2 V
35
40
enim plenius edodus de omnibus illis circumfiantijs a CHRISTIANO
SEVERINO LONGOMONTANO, qui circa finem anni fuperioris ad
nos venit et quem per aliquot dies apud nos retinuimus, et hofpi-
tem gratiBimum habuimus; atque utinam tunc veniBent ad me literae
tuae, cum adhuc apud nos haereret. Erat enim de te valde follioitus et
hac inprimis de caufa.
Ego quidem de ijs quid dicam? Cum eBem aliquando Magdeburgi,
vidi fuper domo quadam aureis literis infcriptum faxo, || quod erat
fupra fores, hunc ineptum fenfu, fed reipfa nimis verum verfum: Eft
erit atque fuit Vndanck in fine laborum. Hic verliculus mihi fubinde
venit in mentem, quando de te rebufque tuis cogitavi. Sed et hoc mihi
incidit, quod !i mundus hic non fit dignus iftis Atlanticis bonis et donis
nofiri TYCHONIS ? Etiam hoc cogitavi, quod fi haec , quae Domino
TYCHONI contigit, nunciet inftare finem mundi? Utut fit, adhuc valde
dubito, tuamne vicem [an patriae potius tuae], imo totius Reipublicae
Chrifiianae magis dolere debeam. Legi diligenter, quae ad me mififti, et
pro ijs communicatis magnas tibi gratias ago, neque eft, ut putes, ea
ventura in manus aliorum. Miratus fum Regem nihil voluiBe conferre
in haec fiudia, Regibus et eorum fubfidijs atque [adiumento] digniBima,
qui tamen nuper tantos fumptus fecit in coronationis fefto. Aliud fuit
iudicium ALFONSI: imo aliud etiam ipfius patris FRIDERICI. Nolo
de his plura; in quibus tamen hoc etiam addo, me idem facere, quod
tu facis, hoc eft difcernere Adorem a Poeta fabulae. Facis tu etiam hoc
praeclare, quod tanto animo (nimirum coelo et aftris digno) haec quae
tibi contigerunt, fers, nec propterea cogitas aliquid omittere in lauda
bili curfu abs te et olim inftituto, et per tot annos fervato, fed quod
cogitas ad metam ufque illum Da hic Deus ut perficias quod cce-
pifii. LAZARUS vir magnanimus frequenter in ore folitus fuit
habere verfum iftum: Efie aliquid Ji velle tenes, et pofie tenebis. Tibi
vero datum eft et velle et poBe. AmpliBimi || viri D. HENRICI RAN-
ZOVIJ maior nunc erit gloria, et fiet ipfius nomen illufire clarius, pofi-
quam Mulis tuis hofpitium condit. Erit enim vicina urbs Hamburga, tibi
fatis oportuna ad abfolvenda ea, quorum editio fuit coepta in Huenna.
De confilijs tuis, quae apud meum deponis, diligenter cogitavi,
et fpero ea fic geri poBe, ut [non] plane careat fucceBu, verum opus erit
tempore: cum nunc omnia, quae aguntur in aula Caefarea, tantum...
— Martem in hoc graviBimo Reipublicae chrifiianae periculo, quod
hoc anno non fine caufa (Deus omnia avertat) metuitur. Agam interea,
quantum nunc agi potefi per amicos, ut quali via quaedam fiernatur,
ad ea, quae funt deinceps cura et opera tradanda; faciam te quo
que certiorem de rebus omnibus, quae argumentum facere ad ea, quae
fane tui animi, confilij et infiituti Si viveret adhuc Dominus IACO-
BUS
