X 
PROLEGOMENA. 
yix fieri potuit, nisi margines antiqui exemplaris notis 
coopertae fuissent. 
* 5. Epigrammata arithmetica graeca, quae Baclietus 
commentario suo ad quaestionem Diophanti V, 33 
adiunxit 1 ), in hac nova editione quaerenda fore credidi, 
imo meae operae haud parcendum esse duxi ut antiqua 
Palatini codicis scholia iuris publici facerem, quum 
satis bonae notae mihi viderentur et Diophanti haud 
semel mentionem inficerent. Compendia igitur resolvi, 
quorum difficultas lacobsium aliosque Anthologiae 
editores deterruerat, et facile intelligendum credo textum 
exhibui; de quo non glorior, de prisco fractiones scri 
bendi more gravissimo reperto testimonio contentus. 
Etenim denominatores supra lineam, non in loco 
exponentis quem vocant hodie, in codice saec. X con 
stanter inveni; quem usum (v. praef. vol. I, p. YIII) 
suspicatus fueram, sed cuius in Diophanteis manu- 
scriptis indubitatum exemplum afferre haud poteram. 
In epigrammatis ipsis denuo praelo tradendis quam 
rationem secutus sum in nota ad pag. 43 dixi et 
amplius defendere haud conabor; Spartam meam pro 
viribus ornare mihi satis est, Mycenas illas celebres 
1) Ultimum (45 Baclieti), quod in Palatino codice haud 
reperitur et a Salmasio ex Anthologia Planudea depromptum 
fuerat, consulto omisi, sed hic ad verbum repetam: 
H[u'ovog ucn ovog cptQSOvcocL olvov sficavov' 
ccvxclq ovog gtsv(x.%l£sv sn ¿¿%&si qjogxov solo, 
X7]V ds PCCQVGXSvdftOVGCCV iSovG’ SQSSLVSV SKSLVTj ‘ 
MfjXSQ, XL ’/.XaLOVO’ oXocpVQSUl 7]VXS ■K0VQ7]; 
si IIETQOV SflOL doirjg, SltiXcCGLOV GS&SV TjQW 
si ds *sv avxiXdj3oig, ndvxcog iGdxrjxa cpvld^sig. 
Eins xb flSXQOV, CCQLGXS ySW^SXQLTjg STtLLGXOQ.