PROLEGOMENA. 
XYII 
Ad problema II, 29, p. 246—247, animadvertere 
omisi diagramma male compositum fuisse a Planude, 
qui prava lectione deceptus (vide adn. erit. I, p. 128, 9) 
suo in commentario ex errore isto vix sese explicuit. 
Sic Planudi ipsi deberi diagrammata compertum est; 
quod haud monerem, nisi antiquiora illa esse vir doctus 
mihique amicus L. Rodet frustra censuisset 1 ). 
IV. 
De genuina Diophanti Arithmeticorum 
compositione. 
De hoc secundo volumine praedicta in praesens 
sufficiant; ad prius revertar, de fatis Diopbanteorum 
codicum, ut promissum absolvam, disputationem nunc 
aggressurus. 
Quo tempore Diophantus ipse vixerit Aritbmeticaque 
scripserit, diu incertum fuit; bodie, etsi ex epistola 
Michaelis Pselli (infra p. 38, 24) eum iuniorem Ana- 
tolio (Laodicensi episcopo) non fuisse haud extra omne 
dubium concludi possit, hoc tamen probabilius videtur; 
nec multo antea eius aetas statuenda est; tertio igitur 
saeculo post Ch. n. medio fere Diophanti txnarjv ad- 
signare fas mihi sit. 
Ab Hypatia, circa finem quarti saeculi, libris saltem 
sex prioribus Arithmeticorum commentarium adiunctum 
fuisse evincere iam conatus sum; septem ultimos in 
tactos remansisse et ideo deperditos fuisse libenter 
1) Sur les notations numériques et algébriques antérieurement 
au XVI e siècle, Paris, Leroux, 1881. 
Diophantus, ed. T anner y. II. 
b