XVIII 
PROLEGOMENA. 
credam. Sic Eutocius nobis quatuor Conicorum priores 
libros servavit, sed posteriores, a quibus manum abs 
tinuit, desideramus, et sicut Apolloniano manco operi 
ad iustum complendum volumen Sereni liber adiunctus 
est, Arithmeticorum relliquiis adnexum invenimus 
libellum De polygonis numeris qui maioris operis pars 
haud censendus est. 
Post Aegyptum deperditam diu apud Byzantinos 
Diophantei libri paene ignoti remanserunt; forsitan 
unicum exstabat exemplar, quod tamen adhuc vidit 
Michael Psellus (et ante eum credo scholiastes Iam 
blichi), sed cuius post Constantinopolim a Latinis 
anno 1204 vi captam nullum vestigium reperitur. 
Ex illo antiquo exemplari (a) descriptus est saeculo 
VIII vel IX codex alius (a) hodie quoque deperditus, 
sed qui vere proprieque nostrorum archetypus nomi 
nandus est. Huius codicis aetas definiri potest, quum 
in fidelissimo apographo Matritensi 48 saec. XIII iota 
adscriptum constanter observetur, imo contra omnes 
leges literae finali co plerumque additum (in vocibus 
ut Xeyca etc.) reperiatur. Nec magis arithmetices peritus, 
sed forsan astrologiae deditus erat barbarus ille scriptor 
cui compendium A* (nempe tstgcciag') absurde in Slcc- 
KEXQLgsvov (I, 464, 4 etc.) moris fuit solvere. 
Similia vel etiam multo graviora alia librario isti 
in praef. prioris voluminis iam imputavi. Sed utinam 
talia tantum ab eo Diophanti contextus perpessus 
esset vulneraque insanabilia haud accepisset! Commen 
tarios enim scholiaque omnia omittere quum librarius 
instituisset, sed male, ut iam diximus, distinctio fieret, 
plura recepit quae relinquenda, plura reliquit quae