maisgmmu .-'■m 
unde 
SOLUTIO AEQUATIONIS X = 0. 431 
PP = p-\- 2/+ 3/', pp" = 2jp+3/+/', //' = 3^+/+ 2/' 
B = Q{p4-/4-/') — e (i8, i) = — e 
denique iit 
C' = (i>+ 2 /+ 3/')/' = 3 (6, o) 4-11 [p4-/4-/') = 18 — 11 — 7 
quare aequatio quaesita 
<2? 3 + <2?07—6<a?—7 = 0 
Utendo methodo altera habemus 
p +/ 4~P = — 1 
PP — 64-2^>4-/4-2/', pp' = 6-j-2/-f-/'4-2p, //' = 6+2/'+j? + 2/ 
unde 
PP 4-pp-\rp"p" — 184-5 [p 4-/4-/') = 13 
similiterque 
/4-/ 3 4-/' 3 — 36 + 34 + +/+/') = 2 
hinc per theorema Newtonianum eadem aequatio derivatur ut ante. 
II. Quaeritur pro n — 19 aequatio, cuius radices sint aggregata (2, 1), (2, 7), 
(2.8) . Quibus resp. per q, q, q designatis, invenitur 
?+?'+?" = ( 6 > i), qq'-i-qq"-hq'q = (6, i) + (6,4), qq' q " = 2 +(6, 2) 
unde, retentis signis* ex. praec., aequatio quaesita erit 
oc 3 —pxx-\- [p-\-p") oc—2—/— 0 
Aequatio, cuius radices sunt aggregata (2,2), (2,3), (2,5), sub (6,2) contenta, e 
praecedente deducitur, substituendo pro p, /, p resp. /, p", p, eademque sub 
stitutione iterum factfi, prodit aequatio, cuius radices sunt aggregata (2, 4), (2, 6), 
(2.9) sub (6,4) contenta. 
Disquisitionibus praecc. superstruitur solutio aequationis X — 0. 
* 352. 
Theoremata praecedentia cum consectariis annexis praecipua totius theoriae 
momenta continent, modusque valores radicum £2 inveniendi paucis iam tradi 
poterit.