ADDITAMENTA. 
Ad art. 28. Solutio aequationis indeterminatae ax =■ 6^+1 non primo 
ab ili. Eulero (ut illic dicitur) sed iam a geometra 1 7 mi saeculi Bachet de Meziriac, 
celebri Diophanti editore et commentatore, perfecta est, cui ili. La Grange hunc 
honorem vindicavit [Add. à ïAlgèbre d’Euler p. 525, ubi simul methodi indoles 
indicata est), Bachet inventum suum in editione secunda libri Problèmes plaisans 
et délectables qui se font par les nombres, 1 624, tradidit; in editione prima (à Lyon 
1612), quam solam mihi videre licuit, nondum exstat, verum tamen iam annun 
tiatur. 
Ad artt. 1 51, 296, 297. 111. Le Gendre demonstrationem suam denuo ex 
posuit in opere praeclaro Essai d’une théorie des nombres p. 214 sqq., attamen ita, 
ut nihil essentiale mutatum sit; quamobrem haec methodus etiamnum omnibus 
obiectionibus in art. 297 prolatis obnoxia manet. Theorema quidem (cui una sup 
positio innititur), in quavis progressione arithmetica l, l-\- k, l'-\- 2 k etc., nume 
ros primos reperiri, si k et / divisorem communem non habeant, fusius in hoc 
opere consideratum est p. 1 2 sqq. : sed rigori geometrico nondum satisfactum esse 
videtur. Attamen tunc quoque, quando hoc theorema plene demonstratum erit; 
suppositio altera supererit (dari numeros primos formae 4w-f-3, quorum non-re 
siduum quadraticum sit numerus primus datus formae 4zz —J— 1 positive sumtus), 
quae an rigorose demonstrari possit, nisi theorema fundamentale ipsum iam 
supponatur, nescio. Ceterum observare oportet, ili. Le Gendre hanc posterio 
rem suppositionem non tacite assumsisse, sed ipsum quoque eam non dissimu 
lavisse, p. 221. 
59