104 
INTENSITAS VIS MAGNETICAE TERRESTEIS 
bent, saltem perparvi evadere debent. Terminus principalis, qui ex evolutione 
partis secundae ipsius Q, puta huius — 2 , prodit, erit 
= — iR-( n+i \nleEkk—ZeEl) 
= (n cos (<p — U) cos (cp — u) — sin (cp — U) sin (cp — u)) 
Hinc colligitur, partem ipsius ^ actioni acus secundae respondentem ex 
primi per seriem talem 
fJt-in+l) + y'£-(w+2) 3} _|_ etc. 
ubi coefficientes sunt functiones rationales cosinuum et sinuum angulorum cp, u, U 
atque quantitatum a, fi, insuperque implicant quantitates constantes a statu 
magnetico acuum pendentes; et quidem erit 
f = mM{ncos(cp — U) sin (tp — u)-j-sin ((p — U) cos (cp — u)) 
Evolutio completa coefficientium sequentium f, f" etc, ad institutum nostrum 
non est necessaria: sufficit observare 
1) in casu symmetriae perfectae modo addigitatae coefficientes f, /"etc. 
evanescere. 
2) si manentibus quantitatibus reliquis invariatis cp augeatur duobus rectis 
(sive quod idem est, si distantia R capiatur in eadem recta retrorsum producta 
ab altera parte puncti ti), coefficientes f, f", f"" etc. valores suos retinere, con 
tra etc. valores oppositos nancisci, sive seriem in 
—y v _R—( w + 2 ) -I-f"R-{n+*) _ etc. 
mutari: facile hoc inde concluditur, quod per illam mutationem ipsius cp, k transit 
in —k, l vero non mutatur. 
17. 
Conditio itaque, ut acus mobilis per complexum virium non vertatur circa 
axem verticalem, comprehenditur in aequatione sequente 
0 = — mTsmM+/B- ( ”+ 1 )+/'jH n + i) +/ , ’Jr(” +3) + etc. — 0 (« — N) 
Quum facile effici possit, ut valor ipsius N, si non exacte = 0, saltem 
perparvus sit, atque etiam u pro experimentis, de quibus hic agitur, intra arctos