1. 
Ad explicationem phaenomenorum magneticorum duo iiuida magnetica po 
stulamus; alterum cum physicis vocamus boreale, alterum australe. Elementa 
fluidi alterius attrahere alterius elementa, contra bina elementa eiusdem fluidi 
mutuo se repellere supponimus, et quidem utramque actionem variari in ratione 
inversa quadrati distantiae. Veritatem huius legis per ipsas nostras observatio 
nes plenissime confirmari infra apparebit. 
Fluida ista non per se apparent, sed tantummodo iuncta cum particulis pon- 
derabilibus corporum talium, quae magnetismi capaces sunt, illorumque actiones 
in eo se manifestant, quod has vel ad motum sollicitant, vel motum, quem aliae 
vires in ipsas agentes, e. g. gravitas, producerent, impediunt vel mutant. 
Actio itaque quantitatis datae fluidi magnetici in quantitatem datam vel 
eiusdem fluidi vel alterius in distantia data comparabilis erit cum vi motrice data, 
i. e. cum actione vis acceleratricis datae in massam datam, et quum fluida magne 
tica ipsa non nisi per effectus quos producunt cognoscere liceat, hi ipsi illorum 
mensurae inservire debent. 
Quo igitur hanc mensuram ad notiones distinctas revocare possimus, ante 
omnia circa tria quantitatum genera unitates stabilire oportet, puta unitatem 
distantiarum, unitatem massarum ponderabilium, unitatem virium acceleratricium. 
Pro tertia accipi potest gravitas in loco observationis: quod si minus arridet, in 
super accedere debet unitas temporis, eritque nobis vis acceleratrix ea = 1, 
quae in unitate temporis mutationem velocitatis corporis in ipsius directione moti 
unitati aequalem gignit.