42
§ 11. Über die annähernde Darstellung des Logarithmus der
Gammafunktion eines grossen Arguments.
Ein zweiter, sehr bequemer Weg zum Resultat zu gelangen, be
steht darin, auszugehen von der Definitionsformel
too = 2 [( a +*-D L,,g
a +
X= 1
a - j— /
Setzen wir -1- = a -f- X 5- I a —j— A
2 ¿i |
EL__il
l — 1 J
m -f 1
2
m — 1
4 ) «)
dann folgt
m = 2 a -f 2 A — 1 j a -j-1 — 1
m -f- 1
/ 1\ a -f- X m 2 I m -f- 1
(a+^-ä) Lo «I+T3T= 2 L ° g ^T = m -2 ,j0g Ü^T
1, 1 + m
m • g Log
1 —
m
m ri_i_l.JL_f_A._L_L
Lm ' 8 in 3 5 iu oT
1 _}_ 1._L_l i._L_f . . .
3 m 2 r 5 m 4 '
1J
= 1 | V _i L
A * -Li , 2n
2n-f 1 m
n=l 1
n=oo
=1+3
2 n -f 1 (2 a —}— 2A l )
somit
n==CXJ
(a+l--i)LogL±L-l=2 -Lpi
n=l 1
-fl (2 a -f 2 /i — 1)
2n
hierdurch geht f (a) über in folgende Doppelsumme:
n=oo A=oo
f (a) = 2 2 1
“ “ 2 n -I- 1
n=l ¿=1
-fl (2 a -f 2 l — l)
2n
ß)