DETERMINATIO ORBITAE E TRIBUS OBSERVATIONIBUS COMPLETIS. 
191 
Omnes lii numeri ab iis quos hypothesis secunda suppeditaverat tam parum 
differunt, ut certo concludere liceat, hypothesin tertiam nulla amplius correctione 
indigere *). Progredi itaque licet ad ipsam elementorum determinationem ex 
2/', r, r", 6', quam huc transscribere supersedemus, quum iam supra art. 97. 
exempli loco in extenso allata sit. Nihil itaque superest, nisi ut positionem plani 
orbitae ad normam art. 149. computemus, epochamque ad initium anni 1805 
transferamus. Calculus ille superstruendus est numeris sequentibus: 
unde derivamus 
AD— C = 9°55 51 41 
i(T + M ) — 202 18 1 3,855 
|( Y — u) = —6 18 5,495 
i(g-\-h) = 196°4 3 14 62 
i{g — h) — —4 3 7 24,41 
\-i = 6 33 12,05 
Fit igitur h = 20 1 ° 20' 39" 0 3 , adeoque = l — h = 171° l' 4 8" 73; porro 
g = 192° 5 ' 50" 21, et proin, quum anomalia vera pro observatione prima in 
art. 9 7. inventa sit = 3 1 0°5 5 29'64, distantia perihelii a nodo ascendente in 
orbita = 24 1 °1 0'20'57, longitudoque perihelii — 5 2°18'9"30; denique incli 
natio orbitae = 13° 6' 4i" 10. — Si ad eundem calculum a loco tertio proficisci 
malumus, habemus 
A" D'—C" = 
+(t”—“”) = 
Hinc elicitur 
i(g''+ h ") = 
W-W) = 
d f — 
atque hinc longitudo nodi ascendentis = 
helii = 5 2° 18' 9"30 , inclinatio orbitae 
24° I 8 35 25 
196 24 54,98 
— 5 4 3 14,81 
21 1°24 32 45 
-11 43 48,48 
6 33 22,05 
: /"— //"= 17 1 ° 7 4 8" 72, longitudo peri- 
= 1 3°6' 44' 1 0 , prorsus eaedem ut ante. 
*) Si calculus perinde ut in hypothesibus antecedentibus ad finem perduceretur, prodiret X = o, 
Y = + 0,0000003 , qui valor tamquam evanescens considerandus est, et vix supra incertitudinem figurae 
decimali ultimae seraper inhaerentem exsurgit.