THEORIA COMBIN. OBSERV. ERRORIBUS M1NIM. OBNOXIAE. 5 
5 
Confideremus porro integrale f x(px . dx inter eosdem limi 
tes, cuius valorem itatuemus — k. Si omnes errorum caullae fim- 
pllces ita funt comparatae, vt nulia adfit ratio, cur errorum 
aequalium fed lignis oppofitis allectorum alter facilius produca 
tur quam alter, hoc etiam refpeclu erroris totalis valebit, fine 
erit p{— x)~<px, et proin necelfario k — o. Hinc colligimus, 
quoties A non euanefcat fed e. g. Iit quantitas pofitiua, neceifa- 
rio adeile debere vnam alteramue errorum cauilam, quae vel 
errores poiitiuos tantum producere pollit, vel certe politiiios fa. 
cilius quam negatiuos. Haecce quantitas A, quae renerà eft me 
dium omnium errorum pofiibilium, feu valor medius ipilus x t 
commode dici potelt erroris pars conflans. Ceterum facile pro 
bari poteft, partem conflantem erroris totalis aequalem elle ag 
gregalo partium conflantium, quas continent errores e fingulis 
caullis fimplicibus prodeuntes. Quodfi quantitas A nota fupponi- 
tur, a quauis obferualione referatur, errorque obferualionis ita 
correctae defignatur per x\ ipfiusque probabilitas per p'x\ erit 
X ~ x — A, p' x — p x ac proin fx p' x. d x' — fx p x : d x —Jkpx.dx 
~A— Arzo, i. e. errores pbferuationum correctarum partem con 
flantem non habebunt, quod et per fe clarum eft. 
6 
Perinde vt integrale /x0x.dx, feu valor medius ipilus x, 
erroris conflantis vel abfentiam vel praefentiam et magnitudi 
nem docet, integrale 
Jx x p x . d x 
ab x — —oo vsque ad x~-]-oo extenfum (feu vnlor medius qua 
drati xx) aptiffimum videtur ad incertltudinern oblemationum in 
genere definiendam et dimetiendam, ita vt e duobus obferua- 
tionnm fy Remati bus, quae quoad errorum facilitatem inter fe 
differunt, eae praccificne proeliare cenfeantur, in quibus iute-