THEORIA COMB1N. OBSERV. ERRORIBUS MINIM. OBNOXIAE. 7 
tractationi analyticae magis refragatur, dum ea, ad quae 
principium noiirum perducit, mira tum iimplicitate tum gene- 
ralitate commendantur. 
7- 
Statuendo valorem integralis fxxQ x.Sx ab x~ — oc vs- 
que ad x=-j-co extenfi zzmtn, quantitatem m vocabimus erro 
rem medium metuendum, fiue limpliciler errornn medium obfer- 
vationum, quarum errores indefiniti x habent probabilitatem re- 
laliuam px Denominationem illam non ad obferuationes im 
mediatas limitabimus, fed etiam ad determinationes qualescun 
que ex obferuationibus deriuatas extendemus. Probe autem ca 
vendum eit, ne error medius confundatur cum medio arithme 
tico omnium errorum, de quo in art. 5. locari fumus. 
Vbi plura obferuationum genera, feti plures determinationes 
ex obferuationibus petitae, quibus haud eadem praecifio conce 
denda eft, comparantur, pondus earum relaliuum nobis erit quan 
titas ipfi mm reciproce proportionalis, dum praecifio iimpliciter 
ipfi m reciproce proportionalis habetur. Quo igiiur pondus per 
numerum exprimi pofiit, pondus certi obferuationum generis pro 
vnilale acceptum elfe debet. 
8- 
Si obferuationum errores partem conflantem implicant, hanc 
auferendo er.'or medius minuitur, pondus et praecilio augentur. 
Retinendo ligna art. 5, defignandoque per m' errorem medium 
obferuationum correctarum, erit 
mm — J x xp'x , d x = /(x — A) 2 (p.x . d x = fxxpoc . dx 
— e AJx px.dx-\- kkj px dx~ mm — £ A A -j~ A A — mm — kk. 
Si autem loro partis conflantis veri h quantitas alia l ab cbler- 
vationibus ablata clfet, quadratum cnoris medii noni euaderet 
— m m — 2 h l d- 11 — m ni -f- (/ - k) 2 .