THEORIA COM8INL OBSERV. ERRORIBUS MINUM. OBNOXIAE. 45 
Hinc vero fequkur, pro iisdem valoribus £=/, vf~g r £—h etc.* 
fieri 
d u° -j- ,^7 d u -f- -^7T’ d u -f- etc. — A 0 d u° k' d u 
Ii'dii' etc. 
lam facile perfpicitur, ii dx, dy, dz etc. iint ab innicem inde- 
pendentes, etiam d u° , du\ d u" etc., ab iuuicrm independentes 
eiie; vnde colligimus, pro fy — f r tj ~ g£~he tc. eiTe 
u*zz%»k°, u=%)'k\ u- rT etc 
Quamobrcm valor ipilus £0.» iisdem valoribus refpondens erit 
— %° k° £° -j- 03' A'k' + (T A" A" 4- etc. + M. 
vnde per art. 29. theorematis no Uri veritas protinus demanat. 
Ceterum ii transformationem functionis t immediate, i. e. 
absque cognitione fubftitutionum IV. art. ¿>2, perficere cupimus» 
praeito funt formulae: 
fzzZ°k* 
£ = 03 o A o 4- 03'A' 
h - (£° A° 4- <T k' 4- (T' A" 
etc., vnde coefficientes A°, A', A" etc, deinceps determinabuntur s 
tandem que habebitur 
K=z — 4° A® — i'A' - T A" - etc. 
35» 
Tractatione peculiari dignum eit problema fequens, tum 
propter vtilitaiem practicam, tum propter folutionis concinni" 
tatem. 
Inuenire imitationes vatorum maxime plavfihiUum incognita 
rum ob accejjione aequationis nouae productas , nec non pondera 
nouarum determinationum. 
Retinebimus defignationes in praecedentibus adhibitas, ita 
vt aequationes primitiuae, ad pondus — r reductae, ilnt hae