nalytische).
jimc von Gliedern,
nten, so muss jedem
) {x—re )
2rx cos ß+r*)
(P+Qi) (x—a—bi)
(p—Qi) {x — a+bi) n —
{x 1 — 2rx cos« + r s ) n
also auch;
(P+ Qi)(x-a—bi)~ n +(P- Qi)(x—a+bi) n =
(x*—2rx cos« + f 3 y 1
-n^rx*- 1 Qß-“)'+ c -a-«)i )+njr2x «-2 (e a-2«)i + e -(A-2ff)i + .
( l) M r M ( e (^ ««)* e ~
oder da
ui , —ui
e + e =2cosu
(P-\-Qi)(x—a—6i)^ s Qi){ x ~ß+6t)^ S _
(1—s) (x^—2rx cos ß + r 2 ) s
[x S ^cosA—n l rx s 2 cos(A —ft) + n,r 2 a: S ^cos(A — 2«)—n 3 r 3 x s ^cos(A—3«)-4- •••
+(-l) S_1 r*“ 1 cos (A—(s—1)«)].
Es lassen sich sonach diese Gliederpaare immer reell darstellen.
Was jetzt die Glieder
(P4- Qi) lg (x—a—bi), (P—Qi) lg (x—a+ bi)
anbetrifft, so gibt deren Summe offenbar den Werth:
Plg [(#—a—bi) (x—a+ lg(~—= P lg [(«—«)* 4- 6 1 ]
i ^ ^
+ Qi igJ
Das erste Glied hat reelle Formen. Für das zweite berücksichtige man die
Gleichung:
—2«i __ cos« — i sin « _ 1 — itga
cos ot + i sin « 1 + i tg «’
woraus sich ergibt;
setzen wir hierin: