serant neglectae, ita ut ad reversum etiam sero fuerint delatae. 
Acceptis mox respondi, explicatis morae causis, et sperabam ex 
cusationem meam Tibi innocentiae meae fidem fecisse, ne mihi 
elationem animi tribueres, a qua sum alienissimus, quasi, ut scri 
bis, temeritas Tua longo silentio sit punita. Ego vero honori mihi 
literas Tuas duxi, et conatus sum satisfacere quantum tunc posse 
videbar, occupatissimus vel ideo quod reverso domum post longam 
absentiam magna rerum moles incumbebat. Et res ostendit, eo 
Te ingenio esse, ut facile per Te posses consequi quae in Actis 
posita explicari amplius desideraveras. Idque postea intelligere fuit 
mihi gratissimum. Itaque mire gravisus sum, ubi Te in adyta 
haec penetrasse vidi, quod inde multum fructus augurarer his li 
teris speraremque Tua ope nostram methodum spargi magis posse 
et inclarescere, ut alii ex torpore excitarentur, in quo facit eos 
haerere vana opinio de analysi jam a Cartesio prope perfecta. Ita 
que omnem a me invidiam abfuisse velim Tibi persuadeas: ac ne 
hoc quidem poenitet, quod (ut poteram, si vacasset) expositis Tibi 
meis non impedivi, ne in partem hujus laudis venires. Nam etsi 
fortasse sic magis consuluisse videri possem meae gloriae, minus 
tamen consuluissem Reipublicae, quoniam quae prorsus aliena ju- 
dicasses mereque ab alio communicata, excoluisses, credo, minore 
affectu, et minores progressus fecisses, quod ipsum fortasse non 
tam auxisset quam minuisset laudes meas (si tanti est etiam has 
curari) methodo nostra diu adhuc latitura in obscuro, si a me solo 
produci satis debuisset. Et tantus est candor Tuus, ut non neges, 
mea opera haec in lucem prodire coepisse. Quanquam autem non 
nihil miratus fuerim, quod aliquando non satis discriminis agnoscere 
visus fuisses inter nostra et aliena, hoc tamen non malo animo, sed 
quodam judicio factum putabam; et mox ita mentem Tuam expli 
caveras, ut nisi morosus essem prorsus, non possem non conten 
tus esse. Dissensus autem in quibusdam minutioribus quam mihi 
non displicuerit, vel inde intelligere potes, quod Tuis rationibus 
consideratis mea emendare non dubitavi alicubi, licet (quod pudet 
dicere, minus tamen mirareris si meas distractiones nosses) sero 
demum et occasione Epistolae ab ingeniosissimo fratre Tuo scriptae 
attentionem attulerim quam res postulabat. Sic igitur velim ha 
beas, me vim ingenii Tui facere maximi, neque etiam de optima 
voluntate dubitare, adversa autem valetudine non mediocriter tangi. 
Atque utinam inciperent quibus licet, de Medicina constituenda co