334 
1. ady. . . 
d 1 y = ~y l ) sumtis itaque summis per partes, ent 
iyyly + iayy, et per consequens 
f- 
yly-dy 
^axx, id est x = 
/ a —21y 
V 2a 
, vel, si mavis aequationem percurrentem, sit b nu- 
merus ipsius a, seu Ib 
i o b^ 
adeoque y 2 y y 
b * x x 
a, tunc erit 2yyly = yylb — 2xxbb, 
^yy-ixx Y( q etiam b2**y2y¡/ = bw. 
Si limitatio mea non displicet, pro demonstratione legitima 
valebit, circulum, ellipses aliasque curvas in se redeuntes nullum 
que punctum reflexus habentes, neque rectiiicari neque quadrari 
posse indefinite. Plura scribendi impraesentiarum Tuae praeter 
solitum steriles non suggerunt occasionem. Hisce igitur, Yale et 
fave etc. 
Groningae 27. Octobr. 1696. 
XXXVIII. 
Lcibniz an Joh. Bernoulli. 
Literas ad Dn. Menkenium Tuas rite curavi. Si quid ipsi 
significas novum in república literaria, fac quaeso ut nec a me 
ignoretur. 
Gratissimae erunt censurae Hugenii in opus Newtoni rogoque 
ut si obtinere potes, totum milii cures describi. Et hos et eae- 
teros pro me sumtus reddam lubens merito. 
Putabam me in respondendo etiam illa Tua attigisse, in quibus 
problema solveras a Dno. Fratre Tuo propositum. Non est quod 
quaeras qui satisfacias; nunquam enim credidi, quod mihi facile 
successit in hoc genere, Tibi negotium magnum facessere posse ? 
idque statim significaveram. 
Accepi librum Dni. Marchionis Hospitalii et prima quaque die 
ipsi gratias agam. Multa illic praeclara reperio, etsi nondum licuerit 
meditari attentius. Pulcherrima inprimis ratio est, qua ex focis de 
terminat tangentes, dum observat punctorum, in quibus circulus 
assumtus secat rectas ex focis ad curvae punctum ductas, distan 
tias a normali ad curvam esse ipsis rectarum differentiis propor-