DISSERTATION M. P. E. A. S. 
9 
213 
perpendieulari AT; deinde a punctis P, N, M, K, H ducantur tangentes 
PR, NQ, MO, KL, HI, occurrentes perpendicularibus BS, CP, DN, EM. 
FK in punctis R, Q, O, L, I. 
Ex prima propositione patet tangentem ST portione curv:e AS esse 
minorem ; item tangentem PR portione curvze PS esse minorem, et sic 
deinceps, tandemque ultimam IH (quz parallela est basi) portione 
curve KH. esse minorem. Ergo figura, constans ex omnibus istis tan- 
gentium ST, PR, NQ, MO, KL, HI portionibus, curvà ipsà minor erit. 
Quum autem, ex corollario propositionis primz, partes tangentium 
ab eodem puncto curvze utrimque productarum et portionibus baseos 
hine inde zequalibus oppositarum sint inter se zequales, patet (quum 
EA 
qo" 
jo. 122 (2). 
H 
secundz et terti; figure curve supponantur squales aut eadem 
potius, licet vitandz confusionis causà duas figuras deseripserimus) 
tangentem ST 7ertie figure :equalem esse tangenti PV secunde figurc. 
Quum enim punctum S in tertia figura idem omnino sit cum puneto P 
secundz figure et portiones baseos AB, BC in utraque figura sint inter 
se :equales, portiones tangentium ex utraque parte ipsis oppositarum, 
nempe recta ST in tertia figura et recta PV in secunda, inter se equales 
erunt. 
Probabitur similiter tangentem PR terti: figurz :equalem esse tan- 
genti TZ secundze, et sic de czteris; quo peracto, constabit primam 
tantum secundze figurze et ultimam terti: nulli ex portionibus figurae 
contrarize zequalem esse : excessus igitur, quo figura secunda superat 
tertiam, est idem quo tangens AQ secunde figure superat tangentem 
IH tertize figure. Sed recta IH, propter parallelas, zequatur portioni 
baseos FG sive AB (supponuntur enim omnes baseos portiones cquales 
in utraque figura) : ergo figura secunda, ex tangentibus curvà majori-