344 4. Zeitalter von Paracelsus.
lich für den gelben Präcipitat 83) z dieser, ein sehr ze-
bildeter Mann, nahm, so wenig er auch von der Theo-
rie von Paracelsus hielt, doch seine Arzneien in
Schuz, und suchte sie den ga lenischen Grundsäzen
anzupassen *?)3; nach ihrem Beispiele, und zum Theil
durch dasselbige aufgemuntert nahmen sie denn auch |
andere Aerzte, z. B. der pfälzische Leibarzt Joh. Lan- 6
ge aus Schlesien '), der frankfurtische Arzt P. Uffens-
bach *), der jengische Lehrer Zach. Brendel), und,
. auch “
SS. 272. “Maximi facio ministram medicinae chimiam, -
eandem fi dominae-suae scse anteponere audeat, flagris
etiam dignam censeo, Theophrasto experientiae uomi- '
nae multum tribuo, quando quidem multa praeclara me- n
dicamenta , in nescio quibus autris Cyclopunt delitescen- :
ta, fi non a se inventa, saltem exculta in Jucem pro- 4
tulerit ; eundem vero. arcem medicinae deje&is veteri- *
bus invadentem non aequiori avimo sustineo , quam ty-
rannidem affe&antem Cylonem Athenienses. Atque ut
Uli tanquam empirico et methodico Medicinae elegantis
imperito , quando dogmata artis tot seeulorum consensu
confirmata convellere nititur , mentem meliorem dari
precor: ita nostris quoque hominibus; qui methodt
inepto studio nova damnant omnia, et de 138, quae nun-
quam manibus suis tra&arunt, sosquipedalibus verbis
fanda atque nefanda proferre audent, sensum accuratio-
rem opto.''
g) in einem Briefe an Joh. Weidner. ebendas.
E..275.
kk) Principiorum chymicorum examen ad generalem FZippo-
eraris, Galeni, ceterorumque Graccorum et Arabum
consensum inftitutum, Basil. 1606, 8.
1) Epistol. Hanov. 1603, 8. L. III,
;K) Dispensatorium Galenico-ehymicum, Hanov, 1631, 4.
1) Chymia in artis formam redadta , methodus addiscen-
di encheireses , corre&tio medicamentorum plurimo-
rum , disquisitio de auro potabili, Jen, 1641. 8. 1630.
Amsterd. 1659. und 1668. 12»