212 Würzburg
a. 1149 sanxit, ,,ut nulli episcoporum . . . liceat ipsam advocatiam seu iura advo-
catiae ipsius advocato supradictae ecclesiae (scil. Wirciburgen.) seu cuiquam per-
sonae inbeneficiare nisi fratrum consensu* (St. 3563; de textu huius diplomatis
cf. ZeiB Reichsunmittelbarkeit p. 28). Ebracenses re vera nulla bona possedisse,
de quibus ius advocatiae solveretur, legimus in charta Heinrici episcopi a. 1206
(ed. Montag 1l. c. p. 249). Primus abbas Adamus fuit, de Morimundo cum conventu
suo accersitus (cf. Funicul. tripl. ed. Wegele p. 16; num idem sit Adamus atque
quem a. 1126 Bernhardus litteris vituperat, quod Arnoldum Morimondensem
abbatem secutus sit, hic non diiudicamus; cf. Mon. Germ. Scr. XV 2 p. 1040 not. 8;
Zeib in Festschrift p. 12), Bernhardi Clarevallensis abbatis et Eugenii III atque
Konradi III regis amicus, inter Germaniae ecclesiarum rectores praecipuus (of.
Festschrift p. 10—16), qui a. 1147 Bernhardo monente clerum et populum Bavariae,
ut crucem acciperent, adhortatus est (cf. Bernhardi Konrad III p. 541 not. 13), qui
et compluria monasteria construxit (v. Relationem fundationis, ed. Mon. Germ. Scr.
XV 2 p. 1041): ,,;in Carinthia Runam (Rein, dioec. Salzburg, fund. ante a. 1129; v.
GP. I 98), postea Lancheim (Langheim dioec. Bamberg, fund. a. 1132; v. infra
p.296) et Halsprune (Heilsbronn, dioec. Eichstátt, fund. a. 1132; v. GP. II 1
p. 15), deinde in Boemia Nepomek (dioec. Prag, fund. a 1145) et in Bavaria
Aldersbach (dioec. Passau, fund. ante a. 1123, fratribus Cisterciensis ord. traditum
a. 1146; cf. GP. I 184) denique Wildhusen (Bildhausen, dioec. Würz-
burg, fund. a. 1157; v. supra p. 176) et Willering^ (Wilhering, dioec. Passau,
fund. a. 1146; de fundatione v. tamen Fundationem monasteri de Wilhering,
ed. Urkb. des Landes ob der Enns II 477 n. 322). In monasterio Gertrudis regina
a. 1146 ante principale altare sepulta est (cf. Fundationem ed. Mon. Germ. Ser. XV 2
p. 1042); postea ossa Friderici ducis de Rotinburch ,,apud Hebera"* tumulata sunt
(cf. Ottonis Frisingensis Contin. Sanblasiana, ed. Ser. rer. Germ. p. 26). Multis
quoque privilegiis honestatum est monasterium tam a Romanis pontificibus quam
ab imperatoribus (v. Stumpf Die Reichskanzler ITI 599). Respiciant lectores praecipue
chartam illam Konradi IV a. 1240 coenobio concessam (Bóhmer-Ficker Reg. imp.
n. 4433), qua statuit ,,ut, sicut ordo Cistercien. ab omni advocatorum genere luxta
primariam institutionem suam semper liber exstitit et immunis, sic deinceps eadem
ecclesia (Ebracensis) excepto solo Romanorum imperatore nulli prorsus advoca-
torum, nisi cui voluntarie se subiecerit, ita quod velle suum postea valeat immutare,
per praedia et possessiones suas aliquatenus sit subiecta^ (de re cf. Ficker Vom
Reichsfürstenstand I 328; Werminghoff Geschichte der Kirchenverfassung I 212;
Hirsch Die Klosterimmunitát seit dem Investiturstreit p. 115 not. 2; Zei) Reichs-
unmittelbarkeit p. 33sq.; Hirsch Studien über Vogteiurkunden p. 22—25).
Saec. XVI controversiae graves inter abbatiam et episcopos Wirciburgenses
exortae sunt, utrum iuris imperii esset monasterium an episcopatus. Suppressum
est monasterium a. 1803 (cf. Joh. Jüger Kloster Ebrach. Aus der Zeit des letzten
Abts Eugen Montag etc. p. 91—103).
Monasterio a. 1803 suppresso archivum divisum est. Documenta antiquis-
sima (usque ad a. 1400) hodie in tabulario Monacensi custodiuntur (cf. Zeib
Reichsunmittelbarkeit p. IX); documenta posteriora et copiaria partim in tabulario
L. y
Vat
ed.
1
Inn.
sub |
Cist
heim
cone
licea;
centi
bibl..
à; 1t
