ntis cane., 
laudato]. — 
^. Harltung 
igen- Kreisig 
Dronke Cod. 
. J L. 16681. 
Ottonis II 
jericht, was 
schoffen zu 
/tes Urtheil 
rich Bram- 
reformirten 
tungen und 
', verliehen 
Bernstein 
— 188; IV 2 
n des Bene- 
4. — Hein- 
ezirk Cassel 
rs Schlüch- 
; VI (1877) 
rungsbezirk 
das Kloster 
less. Gesch. 
id. N.F. IV 
reformirten 
) 175— 207. 
rn und ihre 
Stadt und 
1520— 1803 
n.- u. Cist.- 
es Klosters 
des, Verein 
)8sqq.). — 
lius Krieg 
tz Kirchen- 
Hessisches 
Geschichte 
. 117— 130 
1 Teile der 
H.Kolter- 
' ibid. XII 
id Abhand- 
  
  
  
     
   
   
   
   
    
   
  
  
   
  
  
  
   
   
   
  
   
   
    
   
  
   
   
  
  
   
  
   
   
  
   
  
  
  
  
   
   
   
  
  
   
   
   
  
  
   
     
Schlüchtern o3l 
lungen zur Gesch. u. Landeskde. des Kreises Schlüchtern ibid. XVI (1924) 127—131. — 
Cauer Das alte Gymnasium zu Schlüchtern ibid. XXI (1929); XXII (1930); X XIII (1931). 
Monasterium Sculturbura, cuius mentio fit in capitulario Ludovici Pii a. 817 
(ed. Mon. Germ. Cap. I 351), idem esse videtur atque cellula Sluohderin, quam 
a Pippino rege Burchardo primo Wirciburgen. eccl. ep. traditam et a Karolo Magno 
ordinante Zacharia papa (qui tamen iam a. 752 obiit) eccl. s. Kiliani confir- 
matam esse in diplomate spurio Karoli Magni a. 788 (ed. Mon. Germ. Dipl. Karol. 
I 347 n. 246; cf. quoque Mon. Germ. Dipl. II 550 n. 140. 866 n. 431) prae- 
tenditur. Aevi Karolingici vero ecclesiam Solitariensem fuisse e monumentis 
ibidem  detectis intelligi potest (cf. G. Weise Untersuchungen zur Ge- 
schichte der Architektur und Plastik p. 117—130). Inter possessiones a. 993 dec. 12 
ab Ottone III imp. eccl. Wirciburgen. restitutas occurrit etiam locus Sluohderin 
(cf. Mon. Germ. Dipl. II 550 n. 140), qui tamen in alio diplomate ipsius imp. (ed. 
Mon. Germ. Dipl. II 741 n. 315) abbatia et in diplomatibus autographis Heinrici II 
(ed. Mon. Germ. Dipl. III 42 n. 37) et Konradi II (ed. Mon. Germ. Dipl. IV 39 
n. 37) sicut in spurio Karoli Magni cellula nominatur (cf. de hac re K. Blume 
Abbatia in: U. Stutz Kirchenrechtl. Abhandlungen LXXXIII, Stuttgart 1914, 
34sq.). Invenimus insuper in codice illo Eberhardi saec. XII (cf. Dronke Tra- 
ditiones et antiquitates Fuldenses p. 139sq.) et in repertorio Solitariensi saec. XVI 
(cf. Hanauer Urkb. 132 n. 52) monasterium Solitariense in praediis et fundis Ful- 
densis ecclesiae fundatum esse; cf. quoque Hauck ?:* IT 824. Quibus de causis 
difficile enucleandum est, cuius iuris monasterium primis temporibus fuerit. De 
abbate Sigizo, quocum series abbatum Solitariensium saec. XI in. demum incipit, 
nihil certi constat. Adnotamus claustrum in charta a. 1284 mai. 31 (ed. Hanauer 
Urkb. I 448 n. 6277) Cluniacensi ordini attribui. Advocatia, inde a. saec. XI feodum 
episcoporum Wirciburgen., primo a dominis de Grumbach (de quibus cf. W. Rein 
in Anzeiger f. Kunde d. deutschen Vorzeit X, 1863, 201sqq. 241sqq. 281sqq. et 
F. Güterbock in Mitt. d. ósterr. Inst. f. Gesch. XLVIIT, 1934, 22—45) tenebatur. 
Qua gente a. 1243 exstincta comites de Rieneck et domini de Trimberg advocatia 
fungebantur. lam vero saec. XIV in. comites de Hanau advocati fuerunt, qui 
a. 13777 advocatiam ab episcopis Wireiburgen. concambio acquisiverunt (cf. J. Rull- 
mann in Zeitschr. f. Hess. Gesch. N.F. IV, 1873, 1—16 et Fr. M. Schiele Die 
Reformation des Kl. Schlüchtern p. 5sqq.). Ultimo abbate, Petro Lotichio, novae 
fidei favente monasterium z. 1543 in gymnasium transformatum est, quod usque 
ad a. 1829 floruit; cf. J. Rullmann ibid. p. 28—94. Hodie seminarium ibidem 
institutum est. 
Archivum (de quo cf. Reimer Hanauer Urkb. I p. XXI et Dersch l. c. 
p. 108) in tabularium Marburgense translatum est. E serie copiariorum ibidem 
adservatorum hoc loco damus illud sub C laudatum. — Bibliothecae dispersae 
quae supersunt contulit Dersch l. c. p. 108. 
B — Cop. Marburg Staatsarchiv (Hanauer Abschriften). 
C — Copiarium Solitariense, chart. s. XVI, ib — Cf. Reimer Hanauer Urkb. I 
p. XXI,