H H ch »37 
Cumque arcan3 mihi pateant, ego conscia quid 
nam 
Mente agites. votis sponte propinquo tuis; 
Promotura etiam, veiuti petis, &tibifaxim, 
Carmina dictabit nostra Thalia foror; 
Ipsa ego materiam facili praebebo Camaenae, 
Sufficiens Eclegis ipsa ego Carmen ero; 
Tu modo nostrorum, revocans, memor esto 
laborum, 
Hosque illi, tibi me fic referente, refer, 
En ego, quae incedo superis gratisiimaDivis, 
Maxima Pieridum, primaque Nata Jovis, 
Sum profuga in terris, variecue hac pellor A 
illae, 
Ut nequeam firmos figere a 
/Ethiopes, Indos, Arabes, Chaldaica regna, 
'iEgyptum, Grajos, Ausoniumque soltfm, 
Hispanos, Gallos & Teutona rura pererro, 
Nec tamen invenio, qua mihi tuta quies, 
Usque adeo lucrum, levitas, inscitia, luxus, 
Mars ferus in mundo Barbiriesque figent. 
Ast ego, quae terris noctemque diemque mi- 
nistro, 
Cumque suis annos mensibus ire sino, 
Quae lucem tribuo rebus vivumque calorem, 
Et generans foveo totius orbis opes, 
Nam sine me tellus, sine me nil procreat aequor, 
Antiquum repetant me sinecunctachaos, 
Nullum animal vivens orbi superestet & ipse 
Ipse homo frustra oculos sidera ad alta gerat, 
2 ! Atta.