J3& K H H 
Attamen in terris spernor, mea sacra profanant 
Conculcantque homines,exulat omnis honos. 
Idque diu tuleram, donec pertaesa, parenti 
Conquesta his brevibus, sum pudibunda, 
Jovi. 
Jupiter alme parens, nostro succurre dolori, 
Exilium in terris, te patre nata fero. 
Has licet includam, tamen hinc excludor ubi 
que, 
Ne tua sic spernar filia, perfer opem. 
His dictis , tacui, & lacrimantia lumina tersi 
Ille levat verbis ipemque fovere jubet. 
Esto animo mea Nata bono, licet undique pul 
sa es, 
Qua terra australi torrida sole calet. 
Non tamen experta es, Boreae quid frigora con 
dant, 
Forte tibi arctoo restat in orbe decus.. 
Hic tibi prospexi juvenem, cui sidera curae, 
Per quem, crede, tuus restituetur honos; 
Tantos amorque tui est, Patriam ut charosque 
penates, 
Nec tua non curet, deseruisse velit. 
Ipse sed Arctoo suggesti pectora Regi, 
Ne juvenem e Patria, cum volet, ire sinat; 
Namque ibi decrevi (velut & mea sacra sub 
Arcton 
Intemerata manent) te quoque Nata coli. 
Anne vides, oculis totum quae conspicis orbem, 
Dania qua boreum spectat aquoia polum. 
/ 
Prin-