211
àln er aljo I
l ue attinti, ea I
nera. Ego I
^us immisceo I
Asseti,nisi I
uni alias fatis I
talibus officiis I
Kant, quibus I
tftunamnulla- I
audeo, (¡uod I
ns verius one- I
iteo coturno- I
fopko licear, I
n terrenis va. I
care; I
, geriteti »eri I
«r unii), mi I
!» Zeit, ¡tifimi I
)on Slrifìocrgite I
fluito regieren) I
g auch màit ss I
4« er»stj)[fec I
ti foranti. > I
oo|l,un&ùM I
irrajen, Éto I
bflchlek. 6ott I
; mHWbó» I
! bey Me gtt >
fer/r fitoànscbei I
jnsnfkmM I
H A H
care; quamvis ne iic quidem ab impedimentis
& tumultuationibus, quas vira suggerit civilis,
plane exemtus, etiam cum maxime cupiam, eile
queam j live id fíe quodam fato meo, sive quo-
rundam sinistra intelligentia eveniat. Verum
ego animi magnitudine, integritate & veri justi-
que observantia id, quicquid erit, favente nobis
divino, quod omnia sequis introspicit oculis,nu*
mine, exsuperare adnitar &c.
Hieraus ersieht man deutlich, daß einiger
Verdruß vorgefallen seyn müsse, womitmandem
Cycho v. Brahe zu nahe gethan habe. C§
kann seyn, daß ein Droceß, in welchen er mit
einem seiner Diener, Namens Erasmus Ueter
sen, gerathen war, etwas beygetragen hat:
Denn bey demselben sind vier vornehme Edelleu
te, nämlich Erich Walkendorf, auf Glorup,
(Christoph Walkendorss Bruder) Nicolaus
Parsberg, auf Sandbygaard, Christian
Friis, auf Voreby und Olaus Bilde, auf
Schwanholm, Eommissarien gewesen, sie sal
lete» aber ein Urtheil, von welchem Tpcho von
Brahe meyneke , daß man ihm Unrecht ge
than hatte'. Daherzog er die Sache vor den Kö
nig, und brachte eine Citation (der Commiffarien)
nach dem Herrentage zu wege, auf welchem man
denn ein Urtheil sprach, so thm gleichfalls nicht
günstig war. Dieses und dergleichen mehr ist
der Zunder zu dem Feuer gewesen, und hat den
Unwillen vermehret, welcher von Tage zu Tage
zwischen Tycho v. Brahe auf der einen, und
0 2 Chrr«