®i (¡nam
fiuod tot
i cor (ni
[tubos ad
cis, quo
»tantum
a re ipsa
:a occasus
nt remota
s „Terram
)n placet
ne tlieo-
iisti, non
a proficis
m Mrn
icotoriont
neae Epi-
mtus facit
lonem; in
, quarum
am agnos-
sententiam
idrante stet
ex occulta
efficere, ut
iae tardius
Q
ortibus
it erigatur
a lateribus
ilium Luoa
is litorum,
usa, quam
i septenarii
rsicoloribus
inita causa
; espri®i s>
>ta invicem,
m Dumeros
suppedita-
jus naturae
de rebus Opticis.
117
metis, quo visus aut tactus discrimine sunt ab invicem diremtae, ut sint
numero 24 in una die ? Nonne Epiphanius pari nobiscum libertate diei
noctisque horas fecit non 24 sed duodecim? Nonne liaec est vulgata divisio
assis apud Romanos illata ab iisdem et in Palaestinam? Etsi fieri potest,
ut haec divisionis ratio primum orta fuerit a naturali quidem sed imper
fecta divisione anni in 12 lunationes, unde et astronomi zodiacum perfecta
ratione partiri coeperunt in 12 signa. Non tamen neque signum multoque
minus semissis unius signi est integrum aliquid suaeque naturae metis cir
cumscriptum et a reliquis sibi cohaerentibus diremtum, neque hora diei
definitur ortu vel unius vel dimidii signi, solo numerantium arbitrio constat
hic horarum in die numerus. Nam Lunae si tibi incidet respectus (quam
tamen despexisti in refluxu maris), illa collatis suis cum Sole motibus
diem non in 24 sed in 30 circiter partes secat: ut proportio sit diei Solaris
ad Lunarem, quae 29 ad 30, seu accuratius quae 57 ad 59. Vel ex
Plinio disceres, illam non asses sed dodrantes semuncias adjicere diei, quantum
et refluxus adjicit, quod nautica gens crassiori Minerva horam appellat.
Et ut concedam tibi, sic ab invicem sejunctas esse has 24 diei horas, ut
sunt totidem oves eadem semita pergentes, quarum unicuique suum caput,
sua cauda; quo igitur exemplo, qua ratione, quo jure tibi vicesima quinta
hora non ipsa, sed quatuor ejus quadrantes augent numerum? Haeccine
tua nova et admirabilis quidem est arithmetica, sex cum quadrante esse
septem? Viden’ ut somnies, Fabrici? Quare expergiscere et hujusmodi
phantasmata, tenebrarum soboles, si posthac occurrerint, vigilans lumine
mentis lustra; si tibi fidem poscis a lectoribus motum Terrae confutanti.
Quod superest, hanc responsionem meam aequi bonique consule: neque
te poeniteat, Ephemeridis hujus vestibulo inseri, de cujus fide nemo te ipso
rectius poterit judicare, si volueris diligentiamque hactenus usurpatam ad
observandum attuleris. Hac igitur inter primos fruere, coelum et meteora
confer, errores, si quos liquido deprehenderis, mihi detege meque et hac
et quibus aliis poteris rationibus in emendando Tabularum opere publico
sedulo adjuva. Vale. Lincii Cal. Octob. Anno 1616.
Haec sunt quae Keplerus cum amicis de Optica sua egit. Superest ut epistolam
subjungamus qua adiit Electorem Bavariae M aximili anum, transmittens opus suum
Monachium suadente Herwarto (comp. p. 82).
Serenissime Princeps Domine Clementissime.
Ser. Ceis. Yestrae humilia fiiea servitia subjectissime defero.
Clementissime Domine. Excitavit me fama clarissimorum et doctissi
morum virorum, qui in Ser. Ceis. Tuae ditionibus reperiuntur, ut insignem
Ser. Ceis. Tuae favorem in literatos, quo solo homines docti alliciuntur,
admirarer, eaque de causa S. C. Tuam praesenti munusculo, exemplari
scilicet nno mei opusculi, quod sub S. Caes. Maj. auspiciis nuper in publi
cum dedi, strenae loco ad instantes Calendas* subjectissime salutare fuerim
ausus. Spem enim concepi summam ex tot doctissimorum virorum exemplis,
S. C. T. hoc tenue affectionis meae justissimae testimonium in meliorem
partem clementissime interpretaturam et huic libello non quidem ob auctoris
eruditionem, quae sane est perexigua, sed ob multa admiranda Dei opera
hactenus frigidius perpensa, quorum in eo commemoratio, locum aliquem
in instructissima sua bibliotheca assignaturam. Oro autem S. C. T. sub
jectissime, ut hanc audacem compellationem ab ignoto et obscuro homine
clementi animo suscipiat, ad quam non curiositas aliqua, sed mea conditio
m
[ A ;
cM t i- f '*c.;
«siyijPS
M
: .
SA* A iV, J {V'
®s
fel W 4. k;
.
S:V
iiSftBGtSbS