454 
Literae Kepleri aliorumque mutuae 
addens : scias, primum hoc exemplar esse, quod mitto. Volo enim cum ceteris 500 propriis 
impensis excusis Galilaeum expectare, qui brevi tempore ad nos veniet. Tum ipsum adibo 
et unum eidem in manus proprias praesentabo. Me Deo et illis quibus dedico (professoribus 
Bononiensibus), commendabo. Scopuli maris Hadriatici non nocebunt. Ululandum contra 
Galilaeum, sed non in plumbo ; argentum videre pro „Peregrinatione“ brevi cito cito cupio &c. 
Voce „Peregrinatione“, qua ultimo loco perversae hujus scriptionis Horkius utitur, 
spectat inscriptionem libelli sui famosi, qui Mutinae prodiit, hanc : Brevissima Peregrinatio 
contra Nuncium Sydereum nuper ad omnes philosophos et Mathematicos emissum a Galilaeo. 
Keplerus lecto Horkii opusculo stomachabundus rescripsit: Tuam Peregrinatio 
nem ex concessu D. Marci Welseri nactus legi. Etsi igitur candoris mei 
famam juxta tuam amicitiam tueri non possum eoque nuncium tibi remitto, 
patris tamen tui causa (concionatoris Lutheri fidei addicti) , et qui ne hosti 
quidem alicujus mali causa esse velim, duo tibi significo, tertium ad 
moneo. Primum est, quod epistolam ad Galilaeum scripsi, qualem te 
meruisse aestimare potes, eique potestatem feci, si velit publice imprimendi. 
Alterum, quod conditio tui parentis nota sit secretario regis Hispaniarum 
oratoris et ex ejus relatu ceteris Italis qui hic sunt, adfui enim, cum 
recenseret illis. Videris igitur tu, an iis in partibus tibi haec notitia sit 
incommodatura, nisi forte omnes Sancti consilium tibi suppeditaverint, peri 
cula ista praeveniendi. Tertium: pater non minus quam ego, imo multo 
maxime pro te est sollicitus; quanto magis, si sciret de tua Peregrinatione 
et mea invectiva? Ejus paternum consilium si vis sequi, primo quoque die 
te ex illis locis proripies, utcunque poteris. Vale. IX. Aug. 1610. Tuus 
quem nosti. — Horkius his admonitionibus motus paulo post Bononia recessisse videtur, 
quum sequens, quam exhibet Hanschius, epistola data sit „Lochovicii d. 1. Dec. 1610.“ — 
Quae autem Keplerus Galilaeo scfipsit, haec sunt: Excellentissime D. Gali 
laee, amice colende. Accepi ab 111. Hetruriae Ducis Oratore continuationem 
tuarum observationum circa Medicaea sidera. Magno me desiderio incen 
disti, videndi tuum instrumentum, ut tandem et iisdem tecum potiar coeles 
tibus spectaculis. Nam quae hic habemus ocularia, quae optima decuplant 
diametrum, cetera vix triplicant; ad vigecuplum meum unum pervenit, sed 
debili et maligna luce. Causa me non latet et video, ut clarificari possit, 
sed sumtus subterfugimus. Nullo ex iis, quae hactenus videre potui, stellae 
minutae deteguntur, uno excepto quod ipse construxi. Id non majorem 
tripla diametrum facit aut summum quadrupla. Stellas tamen viae lacteae 
plurimas distinctissime exhibet. Mirum! cum in hunc usum formatum sit, 
ut illuderet spectatori. Causa est claritatis, quia copiosissimam admittit 
lucem. Nec enim ut ceteris limbus lentis convexae tegitur, tota lens patet, 
itaque et in latam regionem visus excurrit et facile quae quaero assequor. 
Proximo interlunio Martem matutinum sum contemplatus. Aliquot stellas 
minutas vidi, sed non in longitudinem zodiaci dispositas, puto accensendas 
lino Piscium. Jovem nondum per id aspexi. Cetera ut quodque melius, 
praesertim quod vigecuplat, paulatim mihi detegunt Lunae faciem; satis 
enim illa luminis habet, etiam cum per tenuissimas rimas inspicitur. Video 
igitur dispositionem macularum accurate; video in media sectione primae 
quadrae promontoria duo lucida, video paulatim et vitri glacialis speciem 
(Galil. in Nuncio Sid. p. 15: vascula a vulgo glaciales cyathi nuncupata). 
Die S. Jacobi ut et duobus ante mensibus notavi in imo cornu nodum 
lucidum, divisum et a cornu supra et ab extremo lucis acumine ad ortum. 
Quos dicimus „oculos“ soleo comparare quadrupedi ad pastum ruenti, rictu 
et pedibus primoribus; idque est sinister oculus e regione nostri dextri. 
/