460 
Literae Kepleri aliorumque mutuae 
Quam ultimo loco verbo tangit Keplerus editionem Dissertationis suae furtim factam, 
in sequentibus propius adit. Quis illam typis imprimendam curaverit, utrum illi qui Kepleri 
sensa perperam percepta suum in usum vertere volebant, usurpantes illius auctoritatem contra 
Galilaeum, an Galilaei sectatores, non constat. Inscriptio est hujus editionis eadem, quae 
Pragensis, omissa vero Alcinoi verba (vide infra), et quod ex parte inest libello Florentino 
his additis verbis: „Huic accessit Phaenomenon singulare de Mercurio ab eodem Keplero in 
Sole deprehenso. Florentiae apud Jo. Anton. Canaeum.“ 
E literis Galilaei ad Julianum Medices, ad quas Keplerus ex parte respondit, apparet, 
ipsius adversarios mutata Galilaei fortuna sententiam de illo item mutasse. Accepisse se, 
scribit Galilaeus, Magini literas, in quibus ille nunciet, conspectos esse novos planetas Yenetiis 
ab amico suo Antonio Santini et a Keplero. Simul autem nunciat Galilaeus, nondum se 
Kepleri literas (contra Horkium) publici juris fecisse, quia statuerit simul cum his typis 
imprimendas curare literas quasdam Joh Antonii Roffenii (professoris philosophiae Bononiae 
ejusdem, qui Magino mortuo Keplerum invitavit, ut in ejus locum succederet) de Horkio, 
quem Horkius in „Peregrinatione“ sua in favorem relationum suarum producat (comp. Opere 
complete di Galileo Galilei. Firenze 1842 ss. Vol. VIII, p. 76 et 106). Ad praemissas 
Kepleri literas maxima respondisse videtur Galilaeus urbanitate, quod, cum desit haec responsio, 
ex his Kepleri literis concludere licet, quas manu Kepleri conceptas neque vero absolutas 
continet vol. I. Manuscriptorum Viennensium. I)eest quidem dies, quo haec scripsit Keplerus, 
apparet autem ex contextu, scripsisse Keplerum haec post lectas Galilaei ad Julianum datas 
literas d. 13. Nov. 1610, quae paulo infra sequentur. Ceterum editores Operum Galilaei 
quae modo diximus existimant, hanc Kepleri epistolam, cum desideretur in manuscriptorum 
collectione, quae fundamento fuit illi editioni, plane non absolutam neque transmissam esse 
Galilaeo, iisque nos consentimus lectis Kepleri literis d. 9. Jan. 1611, quas exhibet vol. VIII. 
illius editionis p. 129. quasque infra proponemus. 
Haec igitur Keplerus: Ego Galilaee Clarissime neque Italus sum neque 
ex politissima Germanorum natione oriundus neque lautis domus patriae 
conditionibus inter speciosa sermonis gestuumque exercitia educatus, ut 
tecum insigni artifice urbanitate contendam, qui cum quidvis aliud scrip 
turus videreris deprecationem potissimum arripuisti. 
Lecto Bohemi scurrili libello excandui, ad Te scribendum censui, ne 
silentio viderer approbare simulationem pessimam mihi imputatam. Eam 
epistolam ita scripsi, ut si forte tui defendendi causa eam velles edere, id 
intelligeres tibi per me licere. Cum postea rogares meam sententiam super 
loco quodam Dissertationis a me praeterito, hoc jam certum argumentum 
mihi erat destinatae abs te editionis, eoque sic attemperavi responsum, ut 
quod esset edendum. (Comp. Opere di Galil. Vol. VIII, p. 98.) Si edidisses tui 
defendendi causa, nihil eram habiturus quo de quererer, quippe quod jam 
bis concesseram. Sin autem mei nominis studio id fecisses, insuper etiam 
gratiae tibi a me debebantur. Supervenit reconciliatio Bohemj, hominis 
contemnendi potius ob nominis obscuritatem ingeniique tenuitatem, adeoque 
commiserandi ob temeritatem infelicem, quam persequendi publice ob scur 
rilitatem. Itaque revocavi quod concesseram, non jure nisus sed precibus. 
Si jam edita erat mea responsio, nihil in me peccatum, temporis culpa 
est: sin res est integra tuque intermittis meique amore tibi ipsi dees, 
rursum ego gratias debeo. Sin autem, quod scribis, multo minoris facis a 
Bohemo vituperari, quam ego laudari, gratulemur invicem uterque, ego, 
quod errore sum liberatus circa tuum editionis agitatae consilium, tu, quod 
editionis mihique gratificandi onere conjuncto cum aliqua tua molestia. 
Nullum ullibi reperio deprecationi locum, nisi tua civilitate meique cultu, 
quem vicissim deprecor. Quare mittamus ista. Unum rogo, transmittas 
ad 111. Oratorem si quid est editum. Vidi Wodderbornii confutationem; 
placet. („Quatuor Problematum, quae M. Horky contra Nuncium Sidereum de quatuor 
Planetis novis proposuit, confutatio per Joannem 'Wodderbornium Scotobritannum.“ Patavii 
1610.) A ludicris ad paulo seria magis quamvis tenuia. Ignosce! Diffi