Caput IV. Error vulgi.
293
Judaea praeter
'acile D. Lucae,
:re, quippe re-
Judaeorum et
m e contrario,
natrem Christi
meri annorum,
Christi domini
e, non videtur
odie fieri vide-
ltentae, literas
eant, praeser-
jue nihil pensi
nt. Cura haec
e fabri et opi-
i aut commen-
gelistae Lucae
tus, quod idem
ecimum Tiberii
norum triginta
morum circiter
:re in memoria
e non cogitare,
quae in nativi-
erperii fortuna,
s ejusve cogna-
transmiserunt:
ntum magorum
thlehemiticum.
horroris, stu-
o totum terra-
am prope teti-
iam nativitatis
iae simul inci-
omissum vero
•sitate. Credo
;es et calamum
¡tiam numerum
[nt, audiens de
statim et tem-
ad usque prae
de facili se cum
us Evangelistis
risti internosci
mperium Hero-
lticidium Beth-
smate a Joanne
Caput IV.
Aeram nostram usualem certo non attingere annum nativitatis Christi’,
et argumentum operis.
Quodsi ergo certum annum nativitatis Christi designare temporisque ab
illo ad nos usque lapsi summam addiscere cupimus, id operae dandum est, ut
quatuor dictis monumentis, sc. principio et fini regni Herodis, ut edicto Cae
saris Augusti, ut adventui magorum et infanticidio, ut denique 15. Tiberii anno
suas sedes certas assignemus in aliqua aera, verbi causa in aera nostra usuali,
cujus hic supra millesimum sexcentesimum numeratur quartus decimus.
Dixerit hic aliquis, nihil opus esse calculo vel locatione: numerare nos
hos 1614 annos a Christi nativitate: tenere ergo nativitatem istam Christi
caput hujus aerae, hanc sedem ejus, et hanc annorum summam esse. Nequa
quam vero ita habet: ista namque annorum summa, licet receptissima et
publico usu stabilita sit, brevior tamen est, quam ut a nativitate Christi
descendat: defectum fatentur pleriqueo mnes ex hodiernorum chronologorum
turba, quidam unum annum, quidam biennium desiderantes: ut de iis jam nihil
dicam, qui ad quartum et quintum usque progrediuntur, quorum hic proprie
causam ago. Etsi enim error iste tacito vulgi consensu sensim invaluit: non
sunt tamen illius causae communes omnibus ex aequo Christianis, sed exsti
terunt passim, qui errorem detegerent. Quod ut appareat utque magis in pro
patulo sit, quid potissimum in quaestione versetur et quo cum adversario mihi
res sit: quaedam hic ex sequenti capite 14. anticipanda perque sriptores om
nium seculorum eundum est.
Quamquam fecerimus operae compendium unius Eusebii citatione: qui in
canone chronologico citans Patres ecclesiasticos antecedentes, quos inter Ter
tullianus, Clemens Alexandrinus, Irenaeus &c., ex eorum sententia nativitatem
Christi coilocat ad 41. vel 42. Augusti: cum tamen aera nostra hodierna in
cipiat dertfum a 44. Augusti anno: itaque series annorum Christi in canone
Eusebii est unitate auctior, quam series aerae hodiernae. Eusebium secutus
est Hieronymus, Hieronymum Prosper, omnes uno anno plus numerantes, quam
vulgus hodie. Quorum numerandi rationem ex hodiernis chronologis sequuntur
Gerhardus Mercator, Buntingus et alii. At vero non contenti hac differentia
Cassiodorus et Sulpitius Severus, sed Patres antiquissimos pressius imitandos
rati, ille uno, hic duobus annis altius quam Eusebius nativitatem Christi col
locant, biennio et triennio plus habentes, quam vulgus hodie. Cassiodorum
allegat Marianus Scotus, sequitur vero, ut videtur, primo Severum, deinde Cas
siodorum aliquo usque, tandem cum Eusebio redit in gratiam ejusque filo pergit
usque ad aetatem suam, annum abhinc quingentesimum, semper anno uno, in
antiquioribus etiam biennio plus numerans, quam aequales ejus, quos vulgus
nostrum sequitur. Hunc igitur Mariani auctorem Cassiodorum tuentur ex
hodiernis Josephus Scaliger ejusque imitator Sethus Calvisius.
Verum enimvero in hoc libello mihi non praecipue cum hoc defectu aerae
nostrae usualis, qui est unius vel duorum annorum, res est: ut qui satis multos
habet ex veteribus et modernis, qui eum redarguant, quibus omnibus et singulis
ipse quoque subscribo hactenus, quoad antiquiorem faciunt Christi nativitatem.
At in definienda quantitate defectus hujus non illos tantum, qui unum et qui
