Apologia.
425
litate agere interpretem? Et pandere te mysteria dicere vis, et id tamen
facere caute per aenigmata, quibus arceantur oscitantes. Haec utique sincera
est oratio mysticorum omnium; hanc laudo, quoad cetera, in harmonicis,
disciplina mathematica, non recipio. Tu, si placet interpretamentum, cau
sam dicito, cur igitur mihi succenseas, modum scribendi per aenigmata tibi
tribuenti? Qua re tantum opprobriorum commerui, ut simiam me communi
cum arte ipsa epitheto, ut Mysterium meum Cosmographicum nomen sine re
appellares, ut secretorum ignorantiam exprobrares, intellectum mihi imagina
rium et lucem illi praestigiosam tribueres, vanitatem objiceres? Velim te
respicias in posterum diligentius, ne tuae ipsius aestimationi noceas. Nam
me quod attinet, mihi neque recantatione tua neque contraria laudatione opus
est, neque efficies hac importunitate, ut detrectem tecum velitari, quoties id
sine meo sumtu et cum aliquo lectoris profectu potero. 46 )
Quantum nunc per Deum immortalem bilis in membro analyseos altero!
Cum ego chymiam, cum Hermetis et Paracelsi doctrinam ne verbulo quidem
pupugerim, nisi quod rem omnibus notissimam narro, obscuram et tenebro
sam esse, cum titulum Hermetici nec odii nec ludibrii causa tribuerim , sed
ut nominatione sectae morem philosophandi, quem in tuo libro deprehendi,
lectoribus futuris describerem evidentius, cum haud quaquam dedecoris aut
infamiae in parte posuerim , Hermetis esse discipulum, cum nec oderim, nec
damnaverim nec pro nihilo habuerim hanc facultatem, tu tamen cum pan-
oplia in me consurgis, mathesin mathematicosque omnes in certamen vocas
cum chymia cumque Hermete. Frustra quidem, quantum ad me; nam lecto
res adhortor, legant pensitentque, quae tu hoc loco scripsisti chymiae socia
rumque disciplinarum ipsiusque Hermetis encomia; circa mathesin vero et cum
vanam geometriam, cum motuum stellarum inquisitionem phantasticam pro
clamas, ne te audiant, nisi cum ista scribis de omni temeritate. Nam quae
major est deliratio ac vecordia (utor ecce verbis tuis), quam eam damnare
et pro nihilo habere scientiam , in qua prorsus nihil olfeceris?
Non sunt adeo, Roberte, divisa mathesis et chymia, ut in eundem ho
minem non cadant, qui mathematica tradat dilucide, verbose, per literas et
diagrammata, chymica more sectae. Vis scire conjugii hujus exemplum?
Accipe Tychonem Brahe, cui in parte operis ego successi. Quam ille fidus
silentii custos in Hermeticis, tam fidelis contra perspicuusque doctor, quoties
in mathematicis aliquid in vulgus proferendum sumsit; nulla tunc ille com
minisci solitus est aenigmata, nihil in picturis tradidit, non pollicitus est mo
tus coelestes docere sine quantitatibus, non dedignatus est subvenire ingeniis
infirmioribus, vel ipsa calculi forma compendiisque publicatis.
Illud seorsim tibi, majoris evidentiae causa regerendum hoc loco censui,
magna cum injuria mea te efferbuisse, qui duas mihi sententias impias et
blasphemas tribueris, alteram quidem cum typo variante expressam, ut lector
credat, formalia mea referri, fol. 12. lin. 41 : Me haec omnia invenisse in
genio meo proprio , intelligo namque hoc abs te esse oppositum lineae ante
cedenti , qua concedi scientiarum arcana dicebas per acquisitionem Spiritus
Sancti, cujus solius sit haec omnia vere docere. Iterum: me, dum Solem
fontem motus voco, titulum hunc derogare creatori, arrogare creaturae. Ve
reor, ut est natio hodie perversa, ne non ista iniquitas ultra verba se in facta
ipsa proferat, si lectorum aliqui tibi temere credant, non inspecto meo textu.
Ad Analysin XII. Sex meis lineis iisque brevibus plus tu quam sex
