94 
Kepleri Studia 
cornu Lunae australe apparuit in linea recta, quae ex australi frontis per 
mediam frontis ducitur. Centrum vero Q) relinquebatur ab hac recta ad 
ortum; et tantum distabat a media , quantum media ab australi, censebatur 
autem texisse borealem frontis, illa enim nuspiam comparuit. Stellae quidem, 
quae tecta esse dicitur, locus fuit 6° 18'/ 3 ' Tl|, lat. hodie 1° 5' bor. At 
puncti, quod in linea per 3. et 2. frontis eodem intervallo a 2. removetur 
in boream, locus erat in 5° 15'/ 3 11^ cura lat. 1. 34 bor. Jam centrum Q) 
dicitur ab hac linea fuisse orientalior, non plus tamen, quam ut ejus cornu 
austr. adhuc in hac ipsa linea esset: fuit igitur centrum in 5° 20 y 2 ' 11]^, 
nec vere texit Luna borealem frontis, sed obscuravit debile lumen ejus splen 
dore suo. Atqui computo horis ab occasu 10. 40' aequin. et sic h. 11. 
aequin. desinente centrum Lunae visibiliter in 5. 20'/ 2 Tlj, cum lat. 1. 27 
bor., quod satis propinque accedit ad 1° 34', crassa aestimatione aequalitatis 
intervalli nixam latitudinem. At si eclipticae obliquitas fuisset olim major, 
major etiam fuisset borealium stellarum frontis llj^ latitudo. Tolerasset tamen 
etiam prima harum observationum latitudinem borealis frontis olim 4 / majo 
rem, et hoc sic satis aequaliter in Spica australem minorem et boreali fron 
tis. Suppeditat vero et Ptolemaeus nobis argumentum hujus rei ex suis 
observationibus. Anno enim (deest) Christi Ptolemaeus observavit Lunam cul- 
minantem in Q in Q, Q occidente in )-(. Comparata vero altitudine 
Lunae observata cum supposita altitudine eclipticae puncti, inventa videbatur 
lat. sept. Lunae in limite boreo versantis 5° nihil ulterius. Atqui hodie 
Luna in limite boreo simul et in austrino versans latitudinem in utrumque 
latus habet 5° 18'. Si ergo concedimus, manere inclinationem orbis Lunae 
ad orbem Solis constantem et fuisse recte observatam latitudinem Lunae, 
oportet eclipticam in Q fuisse tunc J 8 / humiliorem, et sic minorem ejus 
declinationem ab aequatore. Vide Ep. Astr. Cop. f. 930 ex tomo I. Prog. f. 27. 
Argumentum ex theoria Jovis. 
Nodus % a Ptolemaeo ponitur in 1° 0, hodie est in 5 1 /. 2 ° 0; cum 
ergo progrediatur motu lentissimo, fuit igitur et 400 ante Ptolemaeum sub 
Dionysio in principio 0 et 500 annis ante Ptolemaeum aut in principio 0 
aut in fine JJ. Jupiter igitur motu eccentrico sub Dionysio versans in 7° 4' 
0 erit proxime eclipticam, scilicet, posito nodo propter sequentem observa 
tionem et propter alias causas in 3 } / 2 ° Q, erit OJ. non ultra 4 , / 2 / septen 
trionalior ea. At scribitur, cum in 7° 4' 0 versaretur circiter, texisse stel 
lam in Cancro, cui nomen est Asello. (Almag. XI. 3.) Is vero hodie habet lat. 
austr. 0. 4' ab ecliptica et sic fuit in propinquitate '2j. 8 1 / 2 / , quod est do 
drans de diametro Lunae: at secundum obliquitatem Ptolemaicam habuisset 
lat. 25' austr. et sic distitisset 29 1 / 2 / a stella Jovis, fere quadruplo plus 
qUam ibi; itaque nequaquam sic eam obscurasset, ut texisse videretur. Eodem 
modo sub Aristotele posito nodo in 3 2 / 5 ° 0 ut prius et propter illam ob 
servationem, Ij. in 15'/ 6 ° H versans motu eccentrico erit c. 25' in austrum 
inclinatus ab ecliptica. At ibi versans non longe potuit abesse a stella in 
ventre n. Scribitur enim ab Aristotele, bis texisse quandam stellam in JJ[, 
nec potest alia esse stella, quam haec ipsa. Sed illa stella habet hodie lat. 
14' austr., olim habuisset lat. 35' austr. Verius autem est illud, quam hoc. 
Et nota, quod i lj. easdem adhuc hodie habet latitudines maximas, quas prodidit 
Ptolemaeus, sc. c. cV O 1° et c. % 0 2° crasso modo, cum etiam hodie