De Anui Quantitate et Aequinoctiorum Praecessione. 
95 
ustrali frontis per 
ib hae recta ad 
strali, censebatur 
Stellae quidem, 
3 1° 5' bor. At 
i a 2. removetur 
Jam centrum Q) 
tm ut ejus cornu 
in 5° 2072' 111, 
umen ejus splen- 
a. et sic h. 11. 
cum lat. 1. 27 
tione aequalitatis 
sset olim major, 
Tolerasset tamen 
s olim 4' majo- 
et boreali fron- 
ijus rei ex suis 
ravit Lunam cul- 
vero altitudine 
nventa videbatur 
ts. Atqui hodie 
lem in utrumque 
nem orbis Lunae 
titudinem Lunae, 
ic minorem ejus 
no I. Prog. f. 27. 
i 5y. 2 ° 0; cum 
Ptolemaeum sub 
t in principio 0 
versans in 7° 4' 
luentem observa- 
Itra 4 1 /,/ septen- 
iter, texisse stel- 
3 hodie habet lat. 
i , quod est do- 
maicam habuisset 
quadruplo plus 
ideretur. Eodem 
»ropter illam ob- 
. 25' in austrum 
jesse a stella in 
m stellam in |J, 
habet hodie lat. 
illud, quam hoc. 
as, quas prodidit 
3um etiam hodie 
ultra 1° 42' nulla ejus latitudo excurrat. De minutis vero 18, cum Ptole 
maeus rotunditati numerorum ut hic indulget, nihil est dicendum. Nam quar 
tas partes graduum etiam ipse, cum maxime subtilis est, propter instrumen 
torum ruditatem in dubio ponit. 
Huic quidem argumento potest aliquid opponi. Nam etsi limitis in Libra 
inclinatio manet constans, nodo Jovis in Cancro versante, datur tamen locus 
mutationi eclipticae in Can 
cro , manente in Cancro 
Jovis itinere apud easdem 
fixas. Sit AE aequator, 
CEI ecliptica hodierna, LRI 
ecliptica vetus, CRO orbita 
Jovis eccentrica, 01 ejus 
inclinatio maxima hodie, 
quae in I ideo constans est, 
quia ibi concurrunt ambae 
eclipticae; C sit nodus ho 
diernus in 0. Igitur po 
sita sectione eclipticarum in I, et LC variatione obliquitatis maximae CA vel 
LA: patet, si nodus olim tempore Dionysii debuit esse in C, ut ego in hoc 
argumento supposui ex hodierna obliquitate, fuit vero ecliptica tunc non CI, 
sed LI, patet, inquam, pro nodo C respiciendum esse ad nodum R, longe 
magis in consequentia signorum versus 01, Libram, promotum; et sic haec 
mutatio obliquitatis eclipticae nihil attinebit distantiam planetae in C a fixa qua 
cunque. Nam sicut major olim fuit latitudo stellarum inter C,A, sic. etiam 
major fuit promotio punctorum orbitae Jovis australium, v. c. B, a nodo illius 
temporis R, quam a nodo nostri temporis C, eoque et major latitudo B ab LRI, 
quam a CEI, sicut etiam fixarum inter C,A latitudo fuit major. Adeoque 
haec ipsa causa videri possit, cur nodus in Qj. sit tam tardus vel etiam retro 
gradus, et olim sub Dionysio et Aristotele promotior, quod volunt istae con 
junctiones cum duabus fixis, si pro partilibus seu potius pro minutalibus ac 
cipiantur. Vere enim futurum est, si ecliptica LRI super I fixo movetur deor 
sum, ut veniat in CEI, futurum inquam est, ut manente BCRO nodiis R 
repedet in C. Cum igitur argumentum nitatur aequabili progressione nodi, 
detur vero contra hoc exceptio, videtur dissolvi ejus vis. Respondeo: veram 
quidem esse objectionem, concessa tali turbatione nodi ob causam extraneam 
seu ob cursum aliarum et aliarum eclipticae luxatilis partium. Pertinet igitur 
ad firmandum argumentum, ut haec positio tollatur et destruatur. Nam si 
haec causa esset tarditatis adeoque et repedationis nodi, oporteret ejus effec 
tum etiam in fj sentiri, ut cujus nodus ascendens etiam in 0 est, non ultra 
16° distans a nodo Qj.. Cum vero in f) non deprehendatur, non est igitur 
tarditas ista ne in ij. quidem ad hunc modum adventitia, sed insita. Ac 
proinde firmamento instantiae subruto, corruit haec turris nec nocet nostris mu 
nitionibus. Sed reserventur ista in theoriam , erit enim ex duobus planetis 
unum argumentum. 
Tentet tamen quispiam etiam aliter convellere instantiam. Nam nodo 
sic promoto ex C in R, necesse est limitem ex 0 promoveri ejusdemque de 
clinationem ab eclipticae veteri fieri majorem, quam est ab hodierna in I, 
quia in I eclipticae se secant et vetus ultra I fit australior, Sit LIC variatio 
eclipticae obliquitatis 0° 21' et I sectio in 6'/ 2 ° sit OCI 1° 19'/./ et