98 
Kepleri Studia 
circa polum verum, non tamen omnino, quia mutatur declinatio eclipticae; et 
inaequaliter ex observatione Ptolemaei. Sed dubium, an circa ullum punctum 
fixum in fixis. 
Si hypothesis esset vera, futurum esset, ut eclipticae obliquitas variare 
tur etiam ultra variationem latitudinis stellarum, quantam hodie deprehendimus. 
Alia meditatio. Annus tropicus longus efficitur, cum fugit ipsum 
Solem terminus seu aequinoctium, brevis, cum obviam ei procedit. Aequi 
noctium igitur tempore Ptolemaei iverit in sequentia. Alio initio, si latitu 
dinis fixarum variatio est a progressu nodorum, illic igitur sunt nodi, ubi 
decrevit latitudo, ibi limites, ubi nihil decrevit. Sed aequinoctialium stella 
rum non est variata latitudo, variata est solstitialium. Igitur nodi sunt circa 
solstitia. Si nodi circa solstitia, ergo coincidit vera et media ibi ecliptica; 
ergo poli bini eclipticarum lineam extendunt versus aequinoctia. 
Ex his omnibus uniformis existit mutatio anni a Ptolemaeo ad nos eaque 
omnino insensibilis. Hinc axioma IV: mutatio obliquitatis eclipticae et lati 
tudinis stellarum, per promotionem nodorum instituta, nihil mutat in aequi 
noctiis, quare nec in longitudine anni. Aliter ergo, non per rationem retro 
cessionis nodorum, sed per circellum trepidationis. Sit polus in 0° Q medio 
circelli, circumeat polus verus in parte remotiore in consequentia, ut, cum est 
maxima obliquitas, maxime promoveatur aequinoctium. Ita in una revolutione 
aequinoctia quater coincident media cum veris; sed perexigua fiet mutatio. 
Ergo non sufficit haec hypothesis quantitati variationis aequinoctiorum; sed 
neque proportionalis est, nam annus statim post Ptolemaeum fuit brevissimus, 
jam est medius. Sed neque ratio physica sufficit, nam ab Albategnio ad 
nos constans est eccentricitas. An miraculose centrum eccentrici tempore 
Ptolemaei fuit altum, paulo post humile? 
Aliter: Deprehenditur inaequalitas non tantum in longitudine anni tro 
pici, sed etiam in progressu fixarum: ergo terminus anni vere in causa est. 
A morte Alexandri M. Timochari 30. Spica 21° 53' n p Regulus 
Hipparcho 196 „ 23. 53 „ „ 29° 50' 
Ptolemaeo 463 „ 26. 38 „ 
Albategnio 1202 „ 8. 3 „ 14. 5 
Tychoni 1909 „ 18. 3 ¿h „ 24. 5 
Sed nota, quibus mediis loca fixarum inquirantur. Primum ait. poli ex 
utroque solstitio, hinc aequinoctium, hinc motus Solis, hinc per cognitum 
motum Solis, intermediante Sole et Luna, locus stellae in longum et latum. 
Quodsi erratum in observatione aequinoctii, totus zodiacus a fixis falso luxa 
tur et transponitur: ergo necessario ista cohaerent. Nota ergt) axioma V: 
Fixarum promotio et aequinoctiorum praecessio est refe una, nec debemus 
argumentari ab utriusque concursu pro confirmanda aliqua opinione. 
Haec sequebantur alii conatus, diversis temporibus conscripti, ut anni quantitas, pro 
gressio aequinoctiorum, eccentricitas Solis aliaque, quae cum his conjuncta sunt, elicerentur; 
multus est Keplerus in colligendis veterum testimoniis, quare libros scriptorum historiarum 
non minus, quam astronomorum mathematicorumque studiose perscrutabatur et ea, quae ibi 
deprehendit, calculis probare studebat. Inter haec notamus longam inquisitionem observa 
tionum Waltheri et Regiomontani, quam alii loco reservamus, reliquas vero disquisitiones in 
sequentibus proposuimus. 
De anili quantitate methodus alia. 
Timochares observavit conjunctionem Lunae cum stellis Scorpii annis 
300 a. Ch., Tycho annis 1600 p. Ch. observavit eandem a fixis. Pone sat 
cognitam 
sume a' < 
% © : P 01 
Pone seci 
Pone terti 
ficultas es 
Jam 
bitam 3 i 
dies habel 
tissimum; 
ficit, ejus 
jam motui 
motum a 
mus verui 
2300 sidi 
conficit; 1 
nem. Co 
Solis; si 
74600 P ari 
Exim 
per conju 
a fixis, v< 
deprehend 
titatem at 
Huju 
Terrae rei 
a Sole di 
Etsi sane 
tutio sub 
Prius tam 
Cum 
tantum d 
modus ni 
Cons 
instituitur 
ejus remo 
scitur etig 
temporibu 
subtrahitu 
Sed 
Corde $>, 
ticeps. I 
Potest ta 
mensis, 
nonnihil 
forte quit 
vata fuit 
a corde 
tum temp 
Ptolemae«