Liber Tertius. Pars Quinta. 
291 
sciendam 
i deprom- 
li Juliani, 
cum die, 
in ordine 
n signum 
eclipticae 
isus idem, 
et latitu- 
a cum illa 
el coocci- 
)cus Solis 
signatum 
ide hujus 
die scrip- 
exortus in 
)t dierum 
in annis 
1 seculum 
i opus est 
ini propter 
deficiamus 
Tabella. 
Ad seculum 
Ante Christum 
anno 
Adde ad diem 
anni Juliani 
hodiernum pro 
natura et tem 
pestatibus anni 
et loco Solis 
iisdem 
Aufer a die anni 
Juliani hodier 
no pro exorti 
bus et occasi 
bus siderum iis 
dem 
Ad hodiernum 
locum Solis cu- 
jusque diei in 
anno Juliano 
adde pro loco 
Solis in iisdem 
utrinque exor 
tibus siderum 
Hesiodi . . 
800. 
dies 17%. 
dies I 6 V 0 . 
34° 
Thaletis . . 
600. 
16. 
15. 
31. 
Hippocratis . 
450. 
15. 
14. 
29. 
Metonis . . 
426. 
15. 
14. 
29. 
Eudoxi . . 
360. 
14%. 
137.» 
28. 
Arati . . . 
270. 
14. 
12 %. 
267* 
Hipparchi 
135. 
13. 
12 . 
25. 
Caesaris . . 
46. 
12 . 
117 2 . 
237 *. 
post Chr. 
Ptolemaei 
140. 
11. 
10. 
21. 
Nicaenae synodi 
325. 
10. 
9. 
19. 
Dionysii Abb. 
532. 
8% 
8. 
1 67* 
Albategnii . 
880. 
e 1 /* 
6. 
12 %. 
Alphonsi . . 
1260. 
3. 
3. 
e. 
Regiomontani 
1 1460. 
i. 
1 1. 
2 . 
etiam per 
tas hodie, 
num obli 
sit. Pos- 
alo diebus 
expressus 
ongior (de ■/ 
>s inter et 
dia adque 
maei qui 
li ipsius 
Quodnam ex omnibus sideribus celebratissimum est apud scriptores ? 
Stella Canis major et Sirius dicta: est enim stellarum maxima, est ab Aegyp 
tiis creberrime observata prognostici causa; erat ortus ejus insignitus etesia 
rum flatu in Graecia et Aegypto, re celebratissima apud veteres historicos. In 
summa, quicquid naturaliter evenit illa parte anni, ob aestum adultum jamque 
discessu Solis marcescentem, id huic sideri fuit adscriptum. Ut quod gravescit 
aestas, fervent maria, morbo carbunculari infestantur uvae, vina mutantur, 
canes in rabiem aguntur, morbi ingruunt, cura morborum difficilis evadit. 
Denique illa pars anni totis jam bis mille annis cognominati sunt dies 
caniculares. 
Praecedit autem Canis ortum aliud sidus insigne, paulo tamen minus, 
quod Graeci Procyona, Plinius Caniculam seu Canem minorem appellat; qua 
orta, scimus proxime secuturum Canem majorem. 
Declara praescriptum methodum exemplo duorum istorum siderum. 
Tycho Braheus ad annum 1600 completum collocat Sirium in 8° 36' Cancri, cum lat. 
39° 30' australi. Ergo haec est ex iis stellis, quae ab occasu heliaco usque in ortum 
heliacum penitus latent. Ascensio igitur ejus recta ad praedictum annum est 96° 53', 
declinatio 16° 11' australis, ut cum ipsa stella coelum mediet 6° 19' Cancri. Sit alti 
tudo poli 48° 30', quantum habet Danubii tractus, qui est in climate septimo, Dia- 
Borystheneos. Ergo differentia ascensionalis stellae est 49° 29', ascensio obliqua 
146° 22' et coascendens 13° 32' Leonis; angulus inter eclipticam et horizontem 55° 10'. 
Descensio vero obliqua est 47° 24' et condescendens 26° 40' Tauri; angulus inter 
eclipticam et horiz. 50° 51'. Cum his angulis et cum profunditate Solis 12° (quia 
stella proposita est primae magn.) inveniuntur arcus eclipticae inter Solem et hori 
zontem 14° 40' et 15° 33', quorum ille additus ad coorientem, hic ablatus a coocci- 
dente, monstrant Solis loca in exortu stellae heliaco 28° 12' Leonis, in occasu 11° 7' 
Tauri. Ergo hodie Sole in 11° 7' Tauri versante, quod fit 21. Apr. st. v. vel 1. Maii 
st. n., Canis major apud ripas Danubii occultatur vesperi, et 7 /n- Maii cum Sole occidit 
19*