530 
Epitomes Astronomiae Liber Septimus. 
■«fe 
-ti 
*i* ' 
aequalissimum eum polo P motum circa A in partes easdem habeat, semper 
mutabitur ejus distantia a polo eclipticae P; quoscuuque igitur arcus hic vel 
ille quovis tempore faciat, ii apud P polum eclipticae majorem e propinquo, 
minorem e remoto facient angulum, quare crura anguli producta etiam in 
aequales arcus apud limites intercipient, quare etiam inaequales respondebunt 
arcus apud nodos, quadrante semper distantes. 
Quid hinc est colligendum ? Cum quantitas circelli OP circa A polum 
regium non sit ex observatione, magnitudo motus OP ignota, plaga motus 
non certissima, in antecedentia apud OP, an in consequentia apud B, quare 
secula viginti vel quod minus, a quibus astronomiae cultae memoria durat, 
nequaquam sufficiunt ad universalem astronomiam condendam: sed tempo 
raria saltem (per temporariam scilicet eclipticam) ab hominibus aevo quo 
libet exercetur astronomia. Verissimae igitur planetarum inclinationes ad 
regiam viam causaeque et quantitates et plagae motuum, limitum et nodo 
rum, haec inquam et cetera hujusmodi latent in pandectis aevi sequentis, 
non antea discenda, quam librum hunc Deus, arbiter seculorum, recluserit 
mortalibus, immortalis ipse, cui sit laus, honor et gloria in secula seculo 
rum. Amen. 
LIBRI VII. ET CUM EO TOTIUS EPITOMES ASTRONOMIAE 
COPERNICANAE FINIS.