M 
, i '\fi u 
IP v 
:■ 
■ '•1 * 
/i* L r ’.V 
V 
$ 
!v VsFfc. 
■•" 'i 
¡l'tóV^+A: 
* liiSfc •’' - 
" „ ;, ■„■ ■>■ ■ *•’1’ > t 
Vi*'\ «¡V- - 
•fet*V-'\í t N ' ^ 
"-. f 
•-. '¿; ■•, 
•■* j*' a* 
i '•«5? '•■• 
! '^^‘*.’'*1 
I V Mh W «WM- ,Sii . •*• * 
•f® 
il (#.■•■»> ??. •# ;••-*• tjh’ 
i¿T3, ,nu <)#*!(> te; 4 'i* W 
'V.I.W &*"**'. •■'"■ 
;,rT«'V 
, ... 41* W’ .<1* W V« 
i|* }«■ • f ' A*- •■) >■■ 
»ii;».-'» •»>'" '■*: •>■• <•• 
in -¡ivj <№ ; , w*J i • •'•»<> «*, f 
* f í? -• 51 •? 
fi- M> mfit- »iit* ,-j 
üt i'* *>*■. 
■ '«iit i» 
:.r «t* - • 
, 1 | !lf !Í» f»i 1 ., - 1 >•*■ -I-:. 
j..;• ¡fr <*'•*•* - :.,i! 
Hp 'N* m- 
.0.: 
* •*•' '*» «'tot 
»Ul|»ii|-" 
|» hm ■■•«»■ 
i|l» fit» • 
4*. 
i»» ¡HM V 
llflWLí" tflív I i - 
iJi'feir ;{i'.'- 
BÜRliFtkv ■' 1 ' 
w»Fj¿ ’' "1 ti»' f 
■;T'„ xa 1 
580 
In Epitomen Notae Editoris. 
2) In A AFC: tg. V-, (F - C) == tg. V, (F + C) . ^ 
■A (F + C) = 88° 19', AC = 0,99268, AF = 0,72036'; AC + AF = 1,71304, 
AC — AF = 0,27232. 
log. tg. 88° 19' = 11,5318275 — 10 
log. 0,27232 == 0,4350795 -» 1 
log. 1,71304 — 0,2337675 
log. tg. V 2 (F — C) = 10,7331395 — 10 
‘/a (F — C) — 79° 31' 
V a (F + C) = 88. 19 
ACF = 8. 48 
78) p. 462. Compara cum sequentibus quae Keplerus de lunari theoria Criigero 
scripsit, explicans textum et schemata, supra p. 35. 
In Tah. Rud. de anomalia Lunae soluta haec occurrunt: Luna respectu eorum 
locorum eccentrici sui, quos ille solet obtinere in copulis, h. e. in conjunctionibus et 
oppositionibus cum Sole, prorsus est similis planetis ceteris. Id ut pateat evidentius 
et ut tota reliqua doctrina de motibus Lunae clarius explicetur, monendus est initio 
calculator, duorum quidem generum anomalias deprehendi in Luna, non secus ac in 
5 planetis, non tamen iisdem nominibus illas ab invicem distingui, quibus in ceteris. 
Causa haec est, quia in 5 quidem planetis anomalia prima sola re vera inest motibus 
cujusque per eccentricum, secunda iis penitus extrinsecus advenit, seu merum ea visus 
sit accidens, secundum Copernicum, sive totus eccentricus alieno Solis motu, sorte 
inter omnes quinque communi, situ suo emoveatur, secundum Tychonem. In Luna 
vero utrumque genus anomaliarum re vera inest ipsis Lunae motibus, ut eae non 
subjecto, sed tantum causis distinguantur. Igitur in libris hactenus editis, praesertim 
in Epitome Astronomiae consultum mihi visum est, nomina his anomaliis a relatione 
ad Solem deducere, ut quae in aliis planetis est anomalia motus eccentrici, ea in 
Luna dicatur anomalia soluta, intellige a Solis respectu; reliqua anomalia cum 
aequationibus ejus menstruae, id est alligatae ad Solem, qui mensem efficit, hoc 
est Lunae phases illuminatione ejus. Prutenicae appellant illam periodicam, hanc 
synodicam. Haec in genere dicta sunto; deinceps de singulis agam. 
Jam Keplerus ad „anomaliam solutam“ transiens 8 proponit figuras, quasi ex Epi 
tomes fig. 89. erutas, in quibus centrum Terrae ponitur primo in PQ infra B, secundo in 
Fj g9 , s A, tertio in C, quarto supra NO ad sini 
stram, quinto in QP supra C, sexto supra 
ir p NO ad dextram, septimo in NO ad dex 
tram puncti B, octavo in IK ad dextram 
puncti Z. His positis pergit: Sit A (Kep- 
leri figura II.) centrum Terrae, B cen 
trum eccentrici Lunae, AB linea ap 
sidum, quae producta secet eccentri 
cum, huic ad rectos per B centrum 
ducta sit linea, cujus sectiones cum 
eccentrico sint longitudines mediae 
lineares, i. e. ex idiomate Arabico 
puncta, circa quae Luna a Terrae cen 
tro distet mediocri intervallo. Movetur 
autem Luna circa Terram (ut ceteri 
quinque circa Solem apud Tychonem) 
causis aeque naturalibus, circulum non 
quidem plane perfectum, proxime ta 
men perfectum efficientibus. Nam quae 
ex Epitoma (fol. 470) contra produci 
possunt, nullius sunt momenti. Lon 
gitudo enim a principio zodiaci per illam diversitatem non ultra 17" vitiatur, intervallum 
vero Lunae et Terrae, etsi non est vere idem, quod computatur ex circulo perfecto,